ΚΑΣΤΡΟ ΝΕΠΩΣΙ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς : Δ.Σ. Πολιτιστικού & Φυσιολατρικού Συλλόγου ,

            Τοπικούς Φορείς

Παλαιοχώρι 30 Ιουλίου 2007

ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Θέμα :  "ΚΑΣΤΕΛΛΙ" στο "ΝΕΠΩΣΙ"  Παλαιοχωρίου Χαλκιδικής προέλευση ονόματος  .

Αγαπητό Δ.Σ. του Συλλόγου στο οποίο είμαι και εγώ ένα από τα ιδρυτικά μέλη θα ήθελα να διατυπώσω τις προσωπικές μου αντιρρήσεις στην προσπάθεια σλαβοποίησης ή τουρκοποίησης του ονόματος της περιοχής ΝΕΠΩΣΙ Παλαιοχωρίου που βρίσκεται το Καστέλλι.

Ως αφετηρία για να γράψω αυτή την επιστολή στάθηκε το δημοσίευμα στην εφημερίδα του συλλόγου (και μάλιστα στην πρώτη της έκδοση) ατυχές άρθρου με μεγάλο τίτλο και περιεχόμενο την δήθεν σλαβική ονομασία της περιοχής  , ο τίτλος του άρθρου ήταν ΝΙΕΜΠΟΥΣΙ .

Ακόμη και η αντιγραφή κειμένου από την αξιέπαινη έκδοση του αρχ. Ιγνατίου Ριγανά (Ιερός Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών Παλαιοχωρίου Χαλκιδικής 1899-2005 Ιστορία και έργον , 2006) σε συνδυασμό με τα συμπερασματικά σχόλια στην αρχή του άρθρου διαστρέβλωσαν ακόμη και το ίδιο το κείμενο του βιβλίου, στο οποίο η σλαβική αναφορά στο όνομα είναι μία υποσημείωση (αρ.11) με μικρά γράμματα στο τέλος της αντίστοιχης σελίδας του εν λόγω βιβλίου , σελίδα 29 . Στην επόμενη σελίδα του ίδιου βιβλίου (σελ. 30 ) η υπόθεση περί σλαβικού ονόματος του κάστρου και μάλιστα λόγω καταστροφής του από τους Σέρβους θεωρείται  ατυχής και μάλλον βιαστική .

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και με επιχειρηματολογία που θα στηριχτεί σε αρχαιολογικές , φιλολογικές και λοιπές μαρτυρίες θα προσπαθήσω χωρίς να είμαι ο καθ΄ύλην αρμόδιος και χωρίς να διεκδικώ τον τίτλο του αλάθητου να τεκμηριώσω την άποψη μου ότι το ΚΑΣΤΕΛΛΙ βρίσκεται στην περιοχή με ονομασία ΝΕΠΩΣΙ Παλαιοχωρίου Χαλκιδικής.

Από μικρός και εγώ έχω ακούσει (από την πλευρά της γιαγιάς μου , η οικογένειά της έζησε και ζεί μέχρι και τώρα στην ευρύτερη περιοχή του Κάστρου ) τον θρύλο με τον δυνατό βασιλιά Νέπους και ακόμη για το πως έγινε η κατάληψη του Κάστρου από τους εχθρούς .

               

Με βάση τα ακούσματα αυτά και συμπαρασύροντας την λογική σε προτροπές ή καλύτερα μάλλον σε μεταφράσεις-επεξηγήσεις φίλων που έχουν σπουδάσει στη Σερβία ή τη Βουλγαρία ή την Τουρκία , θα έκανα τους κάτωθι λαθεμένους συνειρμικούς συλλογισμούς  :  

• Νιέμπουσι ή Νιέμπωσι ή Νιέμπου’ς πιθανώς από την σλαβική – σέρβικη λέξη nebois – Νέμποϊς (ρηματικό επίθετο Neboisa = ατρόμητος , άφοβος ) που σημαίνει ισχυρός , δυνατός.
  Παράδειγμα : Έχουμε την περίπτωση του Νεμπόισα (Kula Nebojša) στο Βελιγράδι της Σερβίας . Ο πύργος Νεμπόισα χτίστηκε τον 15ο αιώνα από τους Ούγγρους πάνω στα ερείπια ρωμαϊκού πύργου του 1ου μ.Χ. αιώνα. Στο γεγονός ότι αποτελούσε προκεχωρημένο φρούριο, αφού βρισκόταν εκτός των βασικού αμυντικού τείχους του κάστρου του Βελιγραδίου, οφείλεται και η ονομασία Νεμπόισα, που στη σερβική γλώσσα το ρηματικό αυτο επίθετο (Nebojša) σημαίνει άφοβος-ατρόμητος. Είναι ο τόπος που βρήκε στην Σερβία μαρτυρικό θάνατο από τους Τούρκους ο Ρήγας Βελεστινλής (Ιούνιος 1798).
• Νέπουσι ή Νέμπωσι ή Νέμπουσι πιθανός από το τούρκικο pus ( ελ. το πούσι ) που σημαίνει ομίχλη , καταχνιά άρα νέπωσι θα μου έλεγαν αντίστοιχα σημαίνει μέρος με πυκνή ομίχλη

και φυσικά θα αγνοούσα το ορθό

• Νέπωσι και όλα τα παραπάνω (όλες οι εκδοχές σε παραφθορά αρχικού ονόματος) , με προέλευση από το λατινικό Nepos που σημαίνει εγγονός είτε στην ύστερη λατινική ανιψιός , στα ελληνικά η λέξη Νέπους έχει την έννοια νεογνών από όπου προέρχεται και η λέξη νεποτισμός που σημαίνει την συγγενοκρατία (δυνατός , ισχυρός λόγω συγγένειας).

Τώρα ας παραθέσω τα στοιχεία που τεκμηριώνουν την άποψη μου ότι το ΚΑΣΤΕΛΛΙ βρίσκεται στην τοποθεσία με ονομασία που η προέλευση της λέξης είναι ελληνική – λατινική .

Ø      Στοιχείο αρ. 1 : Όταν πριν από λίγα χρόνια η Ί  Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων  πραγματοποίησε ανασκαφή στο χώρο τοποθέτησε σε διάφορα σημεία πινακίδες με την ένδειξη “ Μεσοβυζαντινό Κάστρο Νέπωσι ,Neposi Middle Byzantine Castle”

Ø      Στοιχείο αρ. 2  :  “ Στην όχθη του ίδιου ποταμού στην περιοχή «ΝΕΠΩΣΙ» του Παλαιοχωρίου, σε φύσει οχυρόν λόφο περιβαλλόμενον κατά τις τρείς πλευρές από τον ποταμό βρίσκεται το Καστέλι . Κτίσθηκε κατά τον 5ο αιώνα μ.χ. σε θέση κατοικημένη τουλάχιστον από τον 2ο αιώνα π.χ. Το κάστρο έπαθε σοβαρές ζημιές , ίσως κατά τον 6ο αιώνα , και πρέπει να εγκαταλείφθηκε. Κατά τη δεκαετία του 910 πρέπει να είχε ήδη επισκευασθή και στο εσωτερικό του, εκτάσεως δεκαπέντε στρεμμάτων περίπου, είχε αναπτυχθεί μεγάλο χωριό. Αυτή την περίοδο , περίοδο εντάσεως των ελληνοβουλγαρικων πολέμων, πρέπει να ήταν ένα από τα βασικά στρατιωτικά ερείσματα της αυτοκρατορίας στην κεντρική Χαλκιδική. Ακολούθησε νέα καταστροφή και νέα μικροεπισκευή του . Υποθέτω ότι εγκαταλείφθηκε οριστικώς περί τα μέσα του 14ου αιώνος. (Αυτούσιο απόσπασμα από το άρθρο του αρχαιολόγου Ιωακείμ Αθ. Παπάγγελου στο βιβλίο Ιστορία της Χαλκιδικής - θεματική ενότητα η Χαλκιδική κατά τους Μέσους Χρόνους , έκδοση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χαλκιδικής το έτος 1998 σελ . 101 . Επίσης αναφορές με το ίδιο όνομα δηλ. ΝΕΠΩΣΙ στις σελ. 81 , 86 , 87 ) .

Από το παραπάνω κείμενο ποιος μπορεί να βγάλει συμπέρασμα σλαβοποίησής ή τουρκοποίησησης ή βουλγαροποίησης του ονόματος ; 

Ø      Στοιχείο αρ. 3 : Η ελληνικότατη βυζαντινή κτητορική επιγραφή του 915 μ.Χ. (την αναφέρω αναλυτικά παρακάτω) και το μυκηναϊκό (κατά άλλους αθηναϊκό) μελαμβαθές κεραμικό όστρακο μοναδικής ανασκαφικής αξίας σε ένα χώρο συλημένο και κατεστραμμένο από αρχαιοκάπηλους και κατακτητές-εισβολείς.

Ø      Στοιχείο αρ. 4 : Η ονομασία Καστέλλι (Castelli) λέξη που αναφέρεται στη βυζαντινή ή λατινική(ρωμαϊκή) εποχή και προέρχεται από το λατινικό Castellum = Φρούριο. Ακόμη και στην περιοχή Βαλτούδα του  Παλαιοχωρίου συναντούμε κάστρο με την ονομασία Καστελλούδι ή Καστέλλι (κατάληξη –ούδι = μικρό) . Οι μικρές πόλεις ονομαζόταν, κατά κανόνα, Καστέλλια στην βυζαντινή επικράτεια .Όλα αυτά είναι τυχαία ;

Τα παραπάνω στοιχεία είναι τα τέσσερα (4) ποιό τρανταχτά  επιχειρήματα που τεκμηριώνουν την άποψη ότι το ΚΑΣΤΕΛΛΙ βρίσκεται στην ελληνικότατη , ρωμαϊκή – λατινογενής και μετέπειτα βυζαντινή περιοχή ΝΕΠΩΣΙ του Παλαιοχωρίου Χαλκιδικής .

           

Αλλά επειδή το αγαπητό Δ.Σ. το απαρτίζουν και Δάσκαλοι – Φιλόλογοι αλλά και κάτοχοι Πανεπιστημιακών τίτλων θα ήθελα να προχωρήσω και σε μια φιλολογική – ετυμολογική προσέγγιση χωρίς πάλι να είμαι ο καθ΄ύλιν αρμόδιος .

Ø      Στοιχείο αρ. 5 :Διαβάζω : “Αποκατάσταση του πνευματικού πολιτισμού μέσω του λεξιλογίου . Η αποκατάσταση του υλικού πολιτισμού των Ινδοευρωπαίων μέσω του λεξιλογίου μας προσφέρει κάποιες γνώσεις που δεν θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε από τις αρχαιολογικές ανασκαφές. Πολλοί μελετητές , ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια , έχουν ασχοληθεί περισσότερο με την αποκατάσταση του πνευματικού πολιτισμού, δηλαδή με τις ιδέες και τις πεποιθήσεις των ομιλητών της ινδοευρωπαϊκής καθώς και με τους θεσμούς και τις δομές της κοινωνίας τους . Όμως είναι ακόμη πιο δύσκολο να αποκατασταθεί η ινδοευρωπαϊκή ορολογία αυτού του είδους . Όροι σχετικοί με τον υλικό πολιτισμό (όπως για παράδειγμα «άροτρο», «υφαίνω», «μέλι») είναι απίθανο να εμφανίζουν σημαντικές νοηματικές διαφοροποιήσεις στις γλώσσες που τους διατηρούν. Εφόσον μια κοινωνία διατηρεί την ίδια τεχνολογία , το πιθανότερο είναι ότι θα διατηρήσει και το αντίστοιχο λεξιλόγιο. Όμως το λεξιλόγιο που αφορά τον πνευματικό πολιτισμό παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερη νοηματική διαφοροποίηση από γλώσσα σε γλώσσα, ίσως επειδή τα παλαιότερα ιδεολογικά και κοινωνικά σχήματα της κοινωνίας υπέστησαν πολύ ευρύτερες επανερμηνείες και αλλαγές. Αυτό ισχύει και για την διαμόρφωση της οικογενειακής δομή : ο αρχαίος ελληνικός όρος ανεψιός “Εξάδελφος” είναι ετυμολογικά συγγενής με όρους που σημαίνουν είτε “ανεψιός” είτε “εγγονός” σε άλλες γλώσσες ( η συγγενής λατινική λέξη nepos  μπορεί να σημαίνει είτε “εγγονός” είτε – στην ύστερη λατινική – “ανεψιός”) . Σε περιπτώσεις όμως αυτή δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι κατά πόσο η λέξη που μας ενδιαφέρει είχε αρχικά την μία ή την άλλη σημασία ή αν δήλωνε κάποια διαφορετική έννοια που έχει χαθεί. Βρισκόμαστε έτσι στην παράδοξη κατάσταση να μην μπορούμε να αποκαταστήσουμε το λεξιλόγιο αν δεν αποκαταστήσουμε πρώτα το κοινωνικό σύστημα, ενώ ταυτόχρονα οι μόνες μαρτυρίες μας για το κοινωνικό σύστημα προέρχονται από το λεξιλόγιο.”  Κείμενο τουJames Clakson (μτφ. Ι. Βλαχόπουλος)  στην Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας – Από τις αρχές έως την ύστερη αρχαιότητα στο κεφάλαιο Ινδοευρωπαϊκός πολιτισμός σελ 144-145 έκδοση σε επιμέλεια Λ. Χρηστίδη του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας (Ινστιτούτο Νεοελλήνικών Σπουδών – Ίδρυμα Μανώλη Τριανταφυλλίδη).

Επίσης , “εκ του ελληνικού νέπους = νεογνών , ανεψιός  (νεποδες = απόγονοι , τέκνα ) και του νεποτισμού = συγγενοκρατία  προέρχονται οι συγγενικές λέξεις στις παρακάτω γλώσσες :

Α) στα λατινικά nepos = εγγονός  ,   στα ιταλικά nipote = ανεψιός , εγγονός , στα γαλλικά  neveu = ανεψιός ή niece= ανεψιά , στα ισπανικά  nieto = εγγονός , στα γερμανικά neffe ή Niche   και στα αγγλικά nephew ή niece κ.α.” και Β) στα γαλλικά nepotisme = συγγενοκρατία , στα ιταλικά – ισπανικά  nepotismo , στα αγγλικά nepotism , στα γερμανικάnepotismus κ.α. ”Κείμενα από το βιβλίο της Άννας Τζιροπούλου – Ευσταθίου με τίτλο Ελλήν Λόγος - Πως η Ελληνική Γονιμοποίησε τον Παγκόσμιο Λόγο σελ . 468 και 469,  έκδοση  2002) 

      Χωρίς να έχω βιβλιογραφία σλαβικών γλωσσών υποθέτω ότι ίσως και το σλαβικό ρηματικό επίθετο  Neboisa έχει την προέλευσή του από την παραπάνω λέξη (παρόμοια νοηματική αξία) .

Έχοντας κατά νου τα παραπάνω ας προσπαθήσουμε να αποκαταστήσουμε το κοινωνικό σύστημα της εποχής που κατασκευάστηκε , κατοικήθηκε , λεηλατήθηκε το ΚΑΣΤΕΛΛΙ στο ΝΕΠΩΣΙ .

            

ü      Λέει ό έγκριτος αρχαιολόγος “ …. σε θέση κατοικημένη τουλάχιστον από τον 2ο αιώνα π.χ. …”

v     Εκδοχή αρ. 1:   Έντονη παρουσία  Ρωμαίων στην Β.Α. Χαλκιδική. Οι λόγοι τα μεταλλεία χαλκού και σιδήρου , η άφθονη ξυλεία και το δουλεμπόριο των ντόπιων Θρακών . Εξάλλου η Χαλκιδική είναι η μοναδική περιοχή της Μακεδονίας που η ιστορία της σχετίζεται άμεσα από τον 12ο αιώνα π.χ. με τους «προγόνους» των Ρωμαίων (Τρώες – Αινείας , Τυρρηνοί –Ετρούσκοι) . Κείμενα από τον Σαμσαρή Κ. Δημήτριο με τίτλο οι Ρωμαίοι και η Χαλκιδική έκδοση Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. 

v     Εκδοχή αρ. 2:  Εκείνη την εποχή επίσης λόγω της ύπαρξης και του ποταμού Χαβρία στην περιοχή υπάρχει και η εικασία να συνδέεται με τον  Κορνήλιος Νέπως (Cornelius Nepos - Ρωμαίος Ιστορικός και βιογράφος του 1ου π.χ. αι.) ο οποίος έγραψε την βιογραφία (Χαβρίας 1.1-4.3) του Χαβρία (Αθηναίος Στρατηγός 420π.χ. - 357π.χ.) . Ανδρέου Π. Στερεότυπες Εκδόσις και Λεξιλόγιον – CORNELII NEPOTIS VITAE εκδόσεις Π. Ζαχαρόπουλος σελ. 53-54 (1950)

v     Εκδοχή αρ. 3 : Στην περιοχή της Β.Α. Χαλκιδικής υπήρξαν αποικίες της Χαλκίδος , Ερετρείας, Ανδρου και άλλων νοτίων Ελληνικών πόλεων . Στην ευρύτερη περιοχή του Παλαιοχωρίου η αρχαιολογική σκαπάνη πρέπει να ταυτοποίηση τις πόλεις “Χαλκίς- Chalcis” , “Αυγαία - Augea” και “των Αρνών”  (αν θέλετε μπορώ σε άλλη ευκαιρία να σας δώσω προς δημοσίευση κάποια στοιχεία για τα παραπάνω).Το παλαιότερο ανασκαφικό εύρημα στην περιοχή, είναι ένα μυκηναϊκό μελαμβαθές κεραμικό όστρακο.

ü      Λέει ό έγκριτος αρχαιολόγος    “…Κτίσθηκε κατά τον 5ο αιώνα μ.χ. …”

Την εποχή εκείνη συντελείται η κατάρρευση  της Δυτικής Επαρχίας του Ρωμαϊκού κράτους και μένει μόνο η Ανατολική επαρχία η οποία μετεξελίσσεται στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία με έδρα την Κωνσταντινούπολη .

Αυτό καθεαυτό το γεγονός ενισχύει την σκέψη ότι το κάστρο πιθανώς να αναφέρεται και στον Flavius Julius Nepos (430-480) που ήταν ο τελευταίος νόμιμος αυτοκράτορας (474-475 και εξόριστος 474 - 480 )της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας της δύσης. Πήρε το όνομα Nepos επειδή η σύζυγος του ήταν ανιψιά του Ανατολικού Ρωμαίου Αυτοκράτορα Λέων Α' του Θράξ ή Μακέλλης, στέφθηκε Δυτικός Αυτοκράτορας από τον Λέοντα το 474, προκειμένου να τελειώσει η βασιλεία του σφετεριστή Glycerius. Στην δικαιοδοσία του ήταν και ένα μέρος των Βαλκανίων ( Δαλματία ).

ü      Λέει ό έγκριτος αρχαιολόγος    “…Κατά τη δεκαετία του 910 πρέπει να είχε ήδη επισκευαστή και στο εσωτερικό του, εκτάσεως δεκαπέντε στρεμμάτων περίπου, είχε αναπτυχθεί μεγάλο χωριό …”

Έχει βρεθεί κτητορική επιγραφή (δύο μαρμάρινα τεμάχια) των βυζαντινών επισκευών του κάστρου χρονολόγησης περί το 915 με αναφορά στον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Κων/νο Ζ΄ Πορφυρογέννητο και την συμβασιλεύουσα μητέρα του Ζωή Καρβουνοψίνα που αναφέρει (φωτ.) :

«[...](θεο)φύλακτον κάστρον [...]»
«[...](ευ)τυχούς [...]»
«[...](κωνσταντίνο)υ και Ζωής [..]»
«[...]μιχαήλ πατρι(κίου)[...]
«[...]τούτους τ(ους)[...]»
«[...](έτου)ς syk(;)[...]»

ποιός είναι άραγε ο Πατρίκιος Μιχαήλ . Μήπως κάποιος συγγενείς του αυτοκράτορα και της μητέρας του;

Εξάλλου διαβάζουμε ότι : “Η λέξη Πατρίκιος προέρχεται από την λατινική λέξη «pater» (πατήρ). Οι πατρίκιοι ήταν αρχηγοί των οικογενειών των αρχαίων φυλών της Ιταλίας και κατά τα έτη 509-264 π.χ. αποτελούσαν την αριστοκρατική τάξη της ρωμαϊκής δημοκρατίας. Στο Βυζάντιο τον τίτλο του «Πατρικίου» εισήγαγε στη δημόσια ζωή ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α΄(324-337) . Αποτελούσε μη κληρονομική υψηλή τιμητική διάκριση , χωρίς εξουσία ή αρμοδιότητες , που την απένειμε ο ίδιος ο ηγεμόνας σε ένα μικρό μόνον αριθμό προσωπικών του φίλων , ταπεινής κυρίως καταγωγής , με σκοπό την κοινωνική τους προβολή. Δύο αιώνες αργότερα ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός (527-565) , με τη «Νεαρά» του αριθ. 60 , κατέταξε οριστικά τους «Πατρικίους» μεταξύ των επιφανών και ενδόξων ανδρών και αύξησε των αριθμό τους. Ο τίτλος του «Πατρικίου» διατήρησε την αξία του για μεγάλο χρονικό διάστημα και μέχρι και τον 10ο αιώνα των απένεμαν στους συζύγους των πριγκιπισσών , αλλά και σε ολιγάριθμους ανώτατους αυλικούς , πολιτικούς και στρατιωτικούς αξιωματούχους («Πραιπόσιτους», διοικητές επαρχιών , στρατηγούς) συμπεριλαμβανομένων και των ευνούχων. Η αναγόρευση «εις την ιεράν τάξιν των εντίμων πατρικίων» γινόταν στα ανάκτορα. Μετά το πέρας της τελετής οι «δήμοι» μαζί με τους άρχοντες συνόδευαν τον νέο αξιωματούχο στην οικία του , όπου ο τελευταίος παρέθετε πολυτελές γεύμα . Το αξίωμα παύει να αναφέρεται μετά τις αρχές του 12ου αιώνα” Κείμενο από Κ.Ε. Πλακογιαννάκη στο βιβλίο του Τιμητικοί τίτλοι και ενεργά αξιώματα στο Βυζάντιο , 2001 .  

ü      Λέει ό έγκριτος αρχαιολόγος   “… Το κάστρο έπαθε σοβαρές ζημιές , ίσως κατά τον 6ο αιώνα …Ακολούθησε νέα καταστροφή … Υποθέτω ότι εγκαταλείφθηκε οριστικώς περί τα μέσα του 14ου αιώνος. ”

Oι Ούννοι (6ο αιω μ.Χ.), οι Βούλγαροι (γύρω στο 996 μ.Χ.) και μετά οι Σλάβοι -  Σέρβοι (μέσα του 14ου αιω μ.Χ.) είναι αυτοί που το καταστρέφουν , το λεηλατούν και  το ρημάζουν .

Πως γίνεται οι καταστροφείς να ονοματίζουν στο πέρασμα των χρόνων τα μισητά χαλάσματα τους ; Είναι λαθεμένη προσέγγιση 1000%, εκτός αν οι εμπνευστές αυτού του σερβικού σεναρίου υπηρετούν άλλες σκοπιμότητες ; (Θεέ μην σκανδαλίζεις το μυαλό μου , αλλά μήπως η ιστορία πολλές φορές επαναλαμβάνεται και μάλιστα με παρόμοιους πρωταγωνιστές ; ΑΛΙΜΟΝΟ !!!) . Επίσης γεννάται και το ερώτημα πώς τα πάντα να έχουν ελληνική ταυτότητα  στο κάστρο αυτό και το όνομα να είναι σλαβικό ; ΕΛΕΟΣ.

ü      Πιττάκιο του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου του Α' ευλογεί τους κατοίκους και αναφέρει :  “ . Κείμενον ιστορικόν χωρίον , το ούτω καλούμενον Παλαιοχώριον , αποτελούν την συνέχεια του επονομαζομένου ‘Το Θεοφύλακτον Κάστρον’ του πάλαι ποτέ ακμάσαντος Καστελλίου κατανομάσαι  «Παλαιοχώριον το Θεοφύλακτον Κάστρον» είς υπόμνησιν της Βυζαντινής αυτού ιστορίας και εις αποτίπωσιν του ‘Θεοφύλακτου’ ονόματος αυτού …..” . Εάν δεν το έχετε υπόψη σας  μπορώ να σας το δώσω για να το δημοσιεύσετε αυτούσιο .

Τελειώνοντας διερωτώμαι τι τελικά όφελος υπάρχει με το να σκεφτόμαστε με γνώμονα σλαβικές ή βουλγαρικές ή τούρκικές λέξεις και έννοιες και μάλιστα σε μια χρονική περίοδο που τέτοια ζητήματα προκαλούν το ελληνικό συναίσθημα του κόσμου (βλέπε ΣΚΟΠΙΑ - FYROM – ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ) . Έχει τόση μεγάλη φτώχεια η έρμη ελληνική γλώσσα και ιστορία που χρειαζόμαστε δεκανίκια από τριγύρω !!!

Ελπίζω ότι αυτή η επιστολή θα φιλοξενηθεί από τις σελίδες της εφημερίδας σας (ολόκληρη χωρίς περικοπές ) προς αποκατάσταση της ελληνικότητας του ιστορικού αυτού μοναδικού μνημείου της Χαλκιδικής .

ΥΠ. Έγκριτος αρχαιολόγος = Dr Ιωακείμ Παπάγγελος

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας   ……… Ρίμπας Αθ. Αστέριος