Χάρτης Τοπογραφικός Παλαιοχωρίου
Η τοποθεσία του Παλαιοχωρίου Πνικαριά από όπου διέρχεται το ρέμα Παπαράδικο το οποίο πηγάζει από την πηγή "Μάννα" αναφέρεται ως "μετόχιον Πινακρά" "εν τω καπετανικιω της Ρεβενικείας διακέιμ(ε)ν(ον)" στο Χρυσόβουλο Λόγο του Μιχαήλ Η΄Παλαιολόγου στις 4 Δεκεμβρίου 1275. (10. CHRYSOBULLE DE MICHEL VII PALEOLOGUE, Actes de Xeropotamou, Archives de L'Athos III, ed. J. Bompaire.-Paris:1964, σελ. 92)
Το Παλαιοχώρι αναφέρεται σε ένα περιορισμό του Κωνσταντίνου Περγαμηνού και του Γεώργιου Φαρισαίου το 1320-21«[...]εύρίσκει είς την οδόν την από του Κοντογρίκου εις το Παλαιοχωρίον απάγουσαν λίθινον σύνορον[...]»
επίσης έχουμε και την αναφορά :
Η γνωστή σε όλους μας τοποθεσία (2 περιοχές) Μικρή "Κασσάλπα" & Μεγάλη "Κασσάλπα" του Παλαιοχωρίου .
Επίσης σύμφωνα με τον Π.Θεοδωρίδη υπάρχει η :
.
στην περιοχή του Κάστρου πριν την Κρανιά και την Καμήλα είναι και το :
στον δε περιορισμό του 1320 αναφέρονται και τα εξής Τοπωνύμια μιας μεγάλης περιοχής στην ΒΑ Χαλκιιδκή:
.
από τη περιγραφή των Σιδηροκαυσίων συμπεράινουμε ότι στην σημερινή γεωγραφική περιοχή του Παλαιοχωρίου στα 1300 υπήρχαν τα χωριά που αναφέρονται πιο πανω .
Διαβάζοντας όμως προσεκτικά και την περιγραφή των Αρ(ρ)αβενικειών ... δεν μπορεί να μην κάνεις αιρετικές και ανατρεπτικές σκέψεις έχοντας υπ΄οψιν σου την περιοχή Καστέλλι Παλιοχωρίου "Νέπωσι" και την ετυμολογία των λέξεων με την ταυτοποίηση έως και σήμερα των ονομασιών π.χ. "Καστέλλιον" . Επίσης ενισχυτικό όλων αυτών είναι η ονομασία ποταμού "Κοπρέντος" αυτόν που σήμερα λέμε Χαβρία κλπ , το ρωμαϊκο Turris Calarnea (Νερό της Λήθης), ... και την μοναδικότητα του Καστέλλι Παλαιοχωρίου "Νέπωσι" τόσο κοντά και μάλιστα ΒΔ της μεταγενέστερης Ρεβενικείας της σημερινής Μεγάλης Παναγίας.
********
Κολοβός Ηλίας, "Χωρικοί και μοναχοί στην οθωμανική Χαλκιδική 15ος-16ος αιώνες: όψεις της οικονομικής και κοινωνικής ζωής στην ύπαιθρο και η Μονή Ξηροποτάμου" , τ.2, ΑΠΘ, 2000
***********
Enfin,
Iviron ddtenait des champs situds au kastron de Pokrentos, avec Fdglise de
Sainte- Kyriake (notre n° 29,1. 93), qui avaient appartenu au monastere de
Spelaidtou. Sur Pokrentos, que Ton peut identifier & Rdbenikeia,
aujourd’hui Megald Panagia, cf. Docheiariou , p. 50.
Κά(στρον) Ποκρέντ(ος) το 1047, Actes de Iviron (14) t.1, σελ 261
***********
(N.) Oikonomides Actes de Docheiariou. (Archives de l'Athos, 13.) Text and plates. Paris: Lethielleux. 1984. Pp. xiv + 397, 8 text figs (incl. maps); 72 plates.
*******
και στην Διαθήκη της Μοναχής Αγάθης στις 20 Σεπτεμβρίου του 1441 ( FAUX TESTAMENT DE LA NONNE AGATHE - Actes de Xeropotamou, Archives de L'Athos III, ed. J. Bompaire.-Paris:1964 )
«[...]αφιερώτικον έτει 1441 της Αναστασιας Κομνηνής, σίζηγος του δεσπότου μακαρίτου Αστερίου μοναχού και κτίτορος, περί τον Γήσβορον και Παλεοχόρη του Παλεολώγου[...]»
«[...]Υπερ ης και διά την λύτρωσιν των πολλών μου αμαρτιών και ένεκεν της μελλούσης αιωνίου ζωής προσήλωσα ως αδιάσπαστα κειμήλια τα εκ του Μουζάλωνος εκείνου μακαρίτου Δημητρίου του ιατροφιλοσόφου εξωγηθέντα μοι τέλεια πράσει δύο χωριά, το Παλαιοχωρίον λεγόμενον και το χωρίον Γησβόρον καλούμενων[...]»
Αυτό έχει μείνει στην τοπική έκφραση των κατοίκων της Χαλκιδικής και οι κάτοικοι του Παλαιοχωρίου πολλές φορές αναφέρονται ώς "Μουζάδες" (παρατσούκλι).
Πηγές:
1) Θεοδωρίδης Πάνος, «Πίνακας τοπογραφίας του αγιορειτικού παραγωγικού χώρου», Κληρονομία 13β, 1981.
https://drive.google.com/file/d/1v2XzNJoSr_NZKS33qHCGoZHOfEqbCT06/view
1) Κολοβός Ηλίας, "Χωρικοί και μοναχοί στην οθωμανική Χαλκιδική 15ος-16ος αιώνες: όψεις της οικονομικής και κοινωνικής ζωής στην ύπαιθρο και η Μονή Ξηροποτάμου" , τ.2, ΑΠΘ, 2000
2) Archives De L'Athos
https://www.researchgate.net/publication/26609664_Hiera_Mone_Docheiariou_Katalogos_tou_Archeiou
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοκρεντού, της Τιμωτού και των Άτουβλων
ΑπάντησηΔιαγραφή4. Το χωριό «του Κοντογρίκου»
ΑπάντησηΔιαγραφήΒορείως της Ιερισσού αναφέρεται ένα χωριό «τοῦ Κοντογρίκου». Το όνομα του χωριού είναι υβριδικό επώνυμο-παρατσούκλι στην γενική (ὁ Κοντόγρικος > τοῦ Κοντογρίκου) που έχει σχηματιστεί με το ελληνικό επίθετος «κοντός» και το σλαβικό εξώνυμο grĭkŭ = «Γραικός» (= ελληνόφωνος). Με άλλα λόγια, ο «Κοντόγρικος» ήταν κάποιος κοντός ελληνόφωνος που ζούσε σε δίγλωσσο περιβάλλον, απ΄όπου απέκτησε το υβριδικό παρατσούκλι «κοντός Γρικός» (βλ. ΓΡΙΚΟΙ, ΓΡΙΚΙΣΤΙ στην πρωτοβουλγαρική επιγραφή Τσαταλάρ). Διαβάστε/ακούστε εδώ τον Franco Crevatin για το πως προκύπτουν αυτά τα παρατσούκλια.
https://smerdaleos.wordpress.com/2020/11/10/%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%80%CF%89%CE%BD%CF%8D%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%BE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CE%B5/comment-page-1/
5. Ρεβενίκια
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τοπωνύμιο Ρεβενίκια (σημ. Μεγάλη Παναγία) μάλλον αντιστοιχεί στο σερβοκροατικό τοπωνύμιο Revenik, το οποίο ανάγεται στο πρωτοσλαβικό επίθετο *rĭvĭnŭ που έδωσε το σερβοκροατικό επίθετο revan = «αφοσιωμένος, ένθερμος, ενθουσιώδης, δουλευταράς». Το ομόρριζο πρωτοσλαβικό επίθετο *rĭvĭnivŭ «ζηλιάρης, φθονερός» έδωσε το βουλγαρικό revniv. Ο σλοβενικός συγγενής του σρβ./κρ. revan, reven σημαίνει «φτωχός, ακτήμων» (< «που ζηλεύει/ποθεί αυτά που δεν έχει»).
https://smerdaleos.wordpress.com/2020/11/10/%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%80%CF%89%CE%BD%CF%8D%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%BE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CE%B5/comment-page-1/
1. Εικόνα ΑΡΧΩΝ ΜΙΧΑΗΛ
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Διαθηκη Μοναχής Αγάθης
= Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος (?)
TA KAMENA
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγο παρακάτω στην ίδια ενότητα ο Θιετμάρος αναφέρει το σημερινό ποταμό Chemnitz ως fluvius Caminiza, δηλαδή «ο ποταμός Καμενίτσα». Το παλιό σλαβικό όνομα Kamenica «Πέτρινος (ποταμός)» (PSlav *kamy/kamen- «πέτρα» + *-ica) διατηρήθηκε στην εγχώρια και τις γειτονικές σλαβικές γλώσσες: άνω σορβικό Kamjenica (rěka), τσεχικό Kamenice (řeka) κλπ.
https://smerdaleos.wordpress.com/2022/12/13/%cf%84%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%ac%ce%bc%cf%89%ce%bd%cf%8d%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%b1%cf%82/
ῥυπαρός
ΑπάντησηΔιαγραφήῥῠπᾰρός: -ά, -όν, ὡς καὶ νῦν, ἀκάθαρτος, δουλοπόνηρον ῥυπαρὸν σκόλυθρον Τηλεκλείδης ἐν «Ἀμφικτύοσι» 5· ἤδη χορηγὸν πώποτε ῥυπαρώτερον τοῦδ’ εἶδες; Εὔπολ. ἐν Ἀδήλ. 7· ῥ. ἔριον, πιναρόν, «λερωμένον» (πρβλ. οἰσύπη), Ἱππ. π. Ἀγμ. 765· ἐπὶ μετάλλων, ἀκάθαρτος, Διοσκ. 5. 84. 2) μεταφορ., τοὺς τρόπους ῥυπαροὺς ἔχοντες Φιλέταιρος ἐν «Φιλαύλῳ» 1. 4· βίος δουλοπρεπής καὶ ῥ. Ἀριστ. π. Ἀρετ. κ. Κακ. 7. 4· ῥ. πολῖται, ὄχλος Διον. Ἁλ. 7. 8. 9 44· ἐπὶ ὕφους, Λογγῖν. 43. 5· - Ἐπίρρ., -ρῶς, Μένανδρ. ἐν τῷ «Ἑαυτὸν τιμωρουμένῳ» 3, Ἀνθ. Π. 10. 48· ὑπερθ. -ώτατα Δίων Κ. 59. 4, 5. - Καθ’ Ἡσύχ.: «ῥυπαρός· περίψηφος. αἰσχροκερδής», καὶ «ῥυπαρόν· αἰσχρόν.
Greek Monolingual
-ή, -ό / ῥυπαρός, -ά, -όν, ΝΜΑ
1. γεμάτος βρομιά, γεμάτος ρύπους, ακάθαρτος, βρόμικος («ῥυπαρὸν εἴριον» — λιγδιασμένο μαλλί, Ιπποκρ.)
2. μτφ. αυτός που έχει πρόστυχο χαρακτήρα, ανήθικος, αισχρός («ῥυπαροὶ πολῑται», Διον. Αλ.)
αρχ.
1. αγενής, αγροίκος
2. (για νόμισμα) κατασκευασμένος από ευτελές μέταλλο ή από μίγμα αργύρου ή χρυσού («ἀργυρίου ῥυπαρὰς δραχμὰς τεσσαράκοντα», πάπ.)
3. (για σιτηρά) αυτός που δεν έχει λιχνιστεί («κριθὴ ῥυπαρά», πάπ.)
4. μτφ. (για πρόσ.) μικροπρεπής ή αισχροκερδής ή φιλάργυρος.
επίρρ...
ρυπαρώς / ῥυπαρῶς ΝΜΑ, και ρυπαρά Ν
με ρυπαρό, ανήθικο τρόπο
αρχ.
με μικροπρεπή τρόπο, με δουλοπρέπεια.
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. ρύπος].
https://lsj.gr/wiki/%E1%BF%A5%CF%85%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%8C%CF%82