Aργαλειός

Αργαλειός 1930-1940
Φωτ.: Μαρία Χρουσάκη

«Αυτή η δουλειά σου φέρνει και χαρά, σου φέρνει και πόνο. Μέσα στο αργαστήρι σκέφτεσαι και το καλό και την πίκρα, εκεί μέσα διασκεδάζεις και κάνεις τον πόνο σου τραγούδι. Το χτύπημα του αργαλειού είναι σαν μπουζούκι, σε νανουρίζει και σε αναστατώνει.»...

Ο αργαλειός ήταν προέκταση του σώματος της γυναίκας, συνώνυμο της δημιουργίας και της οικονομίας στο σπίτι. Εκεί μέσα βρισκόταν η γυναίκα από 8 χρονών μέχρι να πεθάνει, ύφαινε από τη σαλιάρα του μωρού μέχρι και το λευκό πανί που έπαιρνε φεύγοντας... “Μπαίνω να κάνω τη λάτρα μου”, έλεγε πριν μπει να υφάνει.
Γοητεύει ο τρόπος που ρυθμίζει τις κινήσεις της ώστε να υφάνει με ακρίβεια το σχέδιο που έχει στο νου της από πριν. Είναι σαν εφαρμοσμένα μαθηματικά ή σαν να βλέπεις έναν πιανίστα να παίζει.
Ο κόσμος της υφαντικής υπήρξε τόσο μεγάλο κεφάλαιο στο παραδοσιακό σπίτι, που το εξαιρετικά πλούσιο ειδικό λεξιλόγιό του χρησιμοποιούνταν και για να περιγράφει καταστάσεις της ευρύτερης καθημερινότητας. «Έφτασε ο κόμπος στο χτένι», «είδα τον ουρανό σφοντύλι», «πάει η γλώσσα του ροδάνι»...
Ο Μαχάτμα Γκάντι, «έκανε την ειρηνική του επανάσταση έχοντας δίπλα του μια ανέμη, γιατί, όπως έλεγε, έπρεπε να εξασφαλίζει το ρύζι της ημέρας».
Όσο για την Πηνελόπη, που όλη ιστορία της παίχτηκε δίπλα σε έναν αργαλειό, «ήταν πιστή στον εαυτό της και στις αξίες της. Μια γυναίκα πρέπει πάνω και πρώτα απ’ όλα να είναι πιστή στον εαυτό της. Τότε είναι και με τον κόσμο όλο».
Από το ράβε-ξήλωνε της Πηνελόπης, στην ειρηνική επανάσταση που... ύφανε ο Γκάντι

Πηγή: Blue Magazine
https://el.aegeanair.com/taksidepste/en-ptisei/periodiko-blue/?pg=1

Ιχνηλατώντας τις ρίζες της ελληνικής παράδοσης

21 Δεκεμβρίου 2014