Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Νικόλαος Α' ο Μυστικός

Ο τσάρος Συμεών Α΄ ο Μέγας της Βουλγαρίας προ των πυλών της Κωνσταντινουπόλεως και ο Πατριάρχης Νικόλαος Α΄ ο Μυστικός. Tsar Simeon the Great before the gates of Constantinople, «Bulgarien vom Beginn seines staatlichen Bestandes bis auf unsere Tage», 1917, Nikolai Pavlovic (1835-1894)

Ο πατριάρχης Νικόλαος Α' ο Μυστικός καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Κάτω Ιταλίας.
Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη το έτος 852. Μαθήτευσε δίπλα στον Φώτιο, του οποίου ήταν και συγγενής.
Ήταν συμμαθητής με τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Σοφό και διετέλεσε προσωπικός σύμβουλος του.

Το 901 έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του αναδιοργανώθηκαν τα «Θέματα» και το Οικουμενικό Πατριαρχείο περιελάμβανε 624 Μητροπόλεις και επισκοπές.
Σύντομα ο Νικόλαος ήρθε σε σύγκρουση με τον Αυτοκράτορα Λέοντα, καθώς αρνήθηκε να αναγνωρίσει τον τέταρτο γάμο του με την ερωμένη του Ζωή Καρβονωφίνα, φθάνοντας στο σημείο να τον αφορίσει, καθαιρώντας και τον ιερέα που είχε τελέσει το μυστήριο.

Κατόπιν αυτών, το 907 εξαναγκάστηκε σε παραίτηση και περιορίσθηκε στη Μονή των Γαλακρηνών.
Ο Αυτοκράτορας όμως πριν τον θάνατό του συμφιλιώθηκε με τον Νικόλαο, τον οποίο και επανέφερε στον πατριαρχικό θρόνο το 912.

Μετά το θάνατο του διαδόχου του Λέοντα, Αλεξάνδρου, διορίστηκε επίτροπος, μαζί με άλλους τέσσερις, του ανήλικου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ΄ του Πορφυρογέννητου.

Απεβίωσε στις 11 Μαΐου 925 και ετάφη στη Μονή Γαλακρηνών.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και τιμά τη μνήμη του στις 16 Μαΐου.

Γιγαντομαχία

Η Γιγαντομαχία δεν είναι γνωστή από τον Όμηρο ή τον Ησίοδο. Ο Ησίοδος μόνο διασώζει τον μύθο της γέννησης τους των Γιγάντων (Θεογονία 184-187), ενώ όλες οι υπόλοιπες πληροφορίες αντλούνται κυρίως από τον Πίνδαρο και τον Απολλόδωρο.

Όταν ο Κρόνος έκοψε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του, Ουρανού, το αίμα από την πληγή του θεού γονιμοποίησε ξανά τη Γαία. Από την ιδιότυπη αυτή ένωση γεννήθηκαν οι Ερινύες, οι Νύμφες των μελιών (και γενικά οι θεότητες που συνυπάρχουν με τα δέντρα) και οι Γίγαντες. [1] Ως τόπος γέννησης των τελευταίων αναφέρονται οι Φλέγρες. Ο Πίνδαρος ονομάζει Φλέγρας πεδίον το μέρος, όπου διεξήχθηκε ο αγώνας ανάμεσα στους Ολύμπιους θεούς και τους Γίγαντες (Ν. 1. 100).

[…] η Γη, αγανακτισμένη για την τύχη των Τιτάνων [ο Δίας τους είχε ρίξει στον Τάρταρο], γέννησε από τον Ουρανό τους Γίγαντες, τεράστιους και ανίκητους, φοβερούς στην όψη, με πυκνά, πλούσια και μακριά μαλλιά και γένια και με λέπια φιδιού στα πόδια. Μερικοί λένε ότι γεννήθηκαν στις Φλέγρες, άλλοι πάλι στην Παλλήνη. Αυτοί εξακόντιζαν στον ουρανό πέτρες και φλεγόμενες δρυς. Απ’ όλους τους διέφερε ο Πορφυρίωνας και ο Αλκυονέας, που παρέμενε αθάνατος, όσο πολεμούσε στη γη που γεννήθηκε. Αυτός έδιωξε και τις αγελάδες του Ήλιου από την Ερύθεια. Στους θεούς δόθηκε σαφής χρησμός ότι κανένας τους δεν θα μπορούσε να σκοτώσει τους Γίγαντες, και ότι θα μπορούσαν να τους εξοντώσουν αν κάποιος θνητός συμμαχούσε μαζί τους. Όταν το πληροφορήθηκε η Γη, αναζήτησε ένα βοτάνι, για να μη σταθεί δυνατό να εξολοθρευτούν από κανένα θνητό. Αλλά ο Δίας απαγόρευσε στην Ηώ, στη Σελήνη και στον Ήλιο να φέγγουν και πρόλαβε αυτός και έκοψε το βοτάνι· με τη μεσολάβηση μάλιστα της Αθηνάς εξασφάλισε για σύμμαχο τον Ηρακλή. Και εκείνος σημάδεψε με το τόξο του πρώτα τον Αλκυονέα· αλλά πέφτοντας αυτός στη γη, ξανάβρισκε τις δυνάμεις του· με τη συμβουλή όμως της Αθηνάς ο Ηρακλής τον τράβηξε έξω από την Παλλήνη. 2 Και εκείνος λοιπόν με αυτόν τον τρόπο πέθανε. Ο Πορφυρίωνας πάλι, την ώρα της μάχης με τον Ηρακλή, όρμησε και στην Ήρα. Γιατί ο Δίας του ξύπνησε πόθο ερωτικό για τη θεά, η οποία, καθώς αυτός τις ξέσκιζε τα πέπλα θέλοντας να τη βιάσει, έβαλε τις φωνές καλώντας σε βοήθεια· και καθώς ο Δίας τον κατακεραύνωσε, ο Ηρακλής τον σκότωσε με το τόξο του. Όσο για τους υπόλοιπους, ο Απόλλωνας χτύπησε με τα βέλη του το αριστερό μάτι του Εφιάλτη και ο Ηρακλής το δεξιό· τον Εύρυτο τον σκότωσε ο Διόνυσος με τον θύρσο, τον  Κλυτίο η Εκάτη με δαυλούς, τον Μίμαντα ο Ήφαιστος που τον χτύπησε με πυρακτωμένο σίδερο. Η Αθηνά με τη σειρά της, καθώς ο Εγκέλαδος το έσκαγε, έριξε επάνω του το νησί της Σικελίας, ύστερα έγδαρε τον Πάλλαντα και με το δέρμα του προστάτευε το σώμα της την ώρα της μάχης. Ο Πολυβώτης, κυνηγημένος μεσοπέλαγα από τον Ποσειδώνα, φθάνει στην Κω· και ο Ποσειδώνας έκοψε ένα κομμάτι του νησιού, που ονομαζόταν Νίσυρος, και το έριξε επάνω του. Ο Ερμής, φορώντας στην μάχη τη δερμάτινη περικεφαλαία του Άδη, σκότωσε τον Ιππόλυτο, η Άρτεμη τον +Γρατίωνα+, οι Μοίρες πολεμώντας με χάλκινα ρόπαλα, σκότωσαν τον Άγριο και τον Θόωνα, τους υπόλοιπους τους χτύπησε ο Δίας με κεραυνούς και τους εξόντωσε· και σε όλους εξαπέλυε τα βέλη του ο Ηρακλής και τους αποτελείωνε. (Απολλόδ. 1.7.1.)

Οι Φλέγρες, που αναφέρονται ως τόπος γέννησης των Γιγάντων και σύγκρουσης ανάμεσα σε αυτούς και τους Ολύμπιους, είναι το αρχαίο όνομα της Παλλήνης όπου κατοικούσαν οι Κρουσαίοι, Θράκες και σύμμαχοι των Τρώων, τους οποίους συνάντησε ο Αινείας φεύγοντας από την Τροία. [Χάρτης 1] Επομένως, ό,τι γνωρίζουμε από τις πηγές για την προϊστορική φάση της χερσονήσου, την περίοδο που έφερε το όνομα Φλέγρα (περίοδο της Φλέγρας), είναι η Γιγαντομαχία, οι Κρουσαίοι, οι σχέσεις με την Τροία.

Αν λάβουμε υπόψη μας τις απόψεις που έχουν διατυπωθεί για την ετυμολογία των λέξεων Φλέγρες και Παλλήνη και που τις συνδέουν με την ηφαιστειώδη φύση του τόπου (Φλέγρες), με γεωλογικές αναστατώσεις και με την παλλόμενη από τους σεισμούς γη (Παλλήνη), τότε θα προτείναμε μια φυσιοκρατική - κοσμογονική ερμηνεία του μύθου των Γιγάντων, τους οποίους θα εκλαμβάναμε ως χθόνια στοιχεία που προκαλούν μετεωρολογικά φαινόμενα, σεισμούς, ηφαιστειακή δράση, θύελλες, τυφώνες, ξηρασίες, πυρκαγιές, ρήγματα στον φλοιό της γης και γενικά αναστατώσεις της γης (εξ ου και τα ονόματα των Γιγάντων –Εγκέλαδος, Ερυσίχθων, Χθονόφυλος, Πάλλαντας κτλ).

Από την άλλη, ο Όμηρος υποδεικνύει μια περισσότερο ιστορική ερμηνεία. Στην Οδύσσεια (η 56-60) οι Γίγαντες είναι μυθικός λαός, αγχίθεοι (γένος μεταξύ θεών και ανθρώπων –γεννιούνται από τη γη αλλά από το αίμα του Ουρανού) και υπέρθυμοι(θρασείς και αυθάδεις). Στην ομηρική παράδοση στηρίζονται συγγραφείς, όπως ο Θεαγένης (ύστερα ελληνιστικά χρόνια[;]), την άποψη του οποίου διασώζει ο Στέφανος Βυζάντιος (λ. Παλλήνη), ο οποίος προτείνει μια «ευημεριστική» (εκλογικευμένη, «ιστορικοποιημένη») ερμηνεία. Σύμφωνα με αυτήν οι κάτοικοι της Φλέγρας, οι Γίγαντες, ήταν μισάνθρωποι. Αυτούς κυνήγησε και τιμώρησε ο Ηρακλής. Στη διάρκεια της μάχης έπεσαν κεραυνοί και ξέσπασαν τυφώνες, ἀφ’ ὧν ἡ τῶν Θεῶν μάχη πρὸς αὐτοὺς μεμυθολόγηται. Την άποψη αυτή παραδίδει και ο Στράβων σε απόσπασμα του 7ου βιβλίου του (αρ. 25).

Γιγαντομαχία και Τιτανομαχία υπηρετούν την ιδέα της διαμόρφωσης του κόσμου μέσα από συγκρουόμενες φυσικές δυνάμεις, χωρίς όμως να αποκλείεται –κάθε άλλο μάλιστα– μια περισσότερο ιστορική ερμηνεία: η σύγκρουση γηγενών κατοίκων με λαούς που μετακινούνται και διεκδικούν με τη βία την εγκατάσταση σε τόπους ήδη κατοικημένους, και ο σταδιακός «εξελληνισμός» των περιοχών.

[1] Από την ίδια πράξη αποκοπής γεννήθηκε η Αφροδίτη -από τα γεννητικά όργανα του θεού που έπεσαν στη θάλασσα. Αφροδίτη είναι η γεννημένη από τα κύματα ή από το σπέρμα του θεού.

Βοττιαία

Η Βοττιαία ήταν η τρίτη κατά σειρά περιοχή που ενσωματώθηκε στο Μακεδονικό βασίλειο. Η ονομασία της οφείλεται στους αρχαίους κατοίκους της, τους Βοττιαίους, οι οποίοι αναγκάστηκαν μετά τη μακεδονική κατάκτησή της να μεταναστεύσουν στη Χαλκιδική, στα περίχωρα της Ολύνθου, στην περιοχή που ονομάστηκε Βοττική. Τα όρια της Βοττιαίας είναι ασαφή. Φαίνεται πως εκτεινόταν ΒΑ της Ημαθίας σε όλη τη βαλτώδη πεδινή περιοχή μεταξύ των ποταμών Λουδία, Αλιάκμονα και Αξιού, δηλαδή την περιοχή γύρω από τη λίμνη των Γιαννιτσών.[1] Ιστορικές πόλεις της Βοττιαίας ήταν: η Άλωρος, η Πέλλα η οποία καθιερώθηκε από τον Αρχέλαο ως νέα πρωτεύουσα της Μακεδονίας, οι Αιγές πρώτη πρωτεύουσα, η Αταλάντη, Γορτυνία, Κύρρος, Μίεζα, Ιχναί, Σκύδρα, Έδεσσα κ.ά. Ο Στράβωνας[2] αναφέρει παράδοση της εποχής του κατά την οποία Κρήτες, με ενδιάμεσο σταθμό τη Σικελία, κατέλαβαν την περιοχή με το όνομα Βoττιαίοι, από τον οικιστή τους Βόττωνα. Η εκδοχή αυτή είναι αποδεκτή από σύγχρονους ερευνητές όπως ο N. Hammond, στη βάση σχετικών αρχαιολογικών ευρημάτων, αν και άλλοι ιστορικοί θεωρούν τους Βοττιαίους είτε βαρβαρικό φύλο θρακικής προέλευσης είτε ελληνικό που εκδιώχθηκε από τους Μακεδόνες[3][4]. ↑ Barrington Atlas of the Greek and Roman World, Princeton University Press, 2000, ISBN 0-691-03169-X, χάρτης 50, B3. Βλ. επίσης Ηρόδοτος, Βιβλίο 7 (Πολύμνια), 123.3 ↑ Στράβων, Γεωγραφικά, 6.3.2 και 7.7.12 (αρχαίο κείμενο) ↑ "The Bottiaians and their poleis by Pernille Flensted-Jensen - Studies in the ancient Greek polis" Mogens Herman Hansen, Kurt A. Raaflaub, Σελίδες 109 -110, ISBN 3515067590 (1995) ↑ The Cambridge ancient history, Volume 3, Part 3 By Cambridge University Press σελίδες276 & 650 ISBN 0521227178

Βρασίδας, Σπαρτιάτης στρατηγός

Λάρναξ στρατηγού Βρασίδα, Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφιπόλεως Σερρών

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82#/media/File:%CE%9B%CE%AC%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%BE_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%8D_%CE%92%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B4%CE%B1.JPG

Επιφανής Σπαρτιάτης στρατηγός που διακρίθηκε στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Το 431 π.Χ., πρώτο έτος του Πολέμου, ο Βρασίδας με ένα μικρό σώμα οπλιτών κατόρθωσε να διασπάσει την πολιορκία της Μεθώνης στη Μεσσηνία από τους Αθηναίους και τους συμμάχους τους και να σώσει την πόλη. Το 429 π.Χ. ορίστηκε σύμβουλος του Λακεδαιμόνιου ναυάρχου Κνήμου και πήρε μέρος στη ναυμαχία του Ρίου και της Ναυπάκτου, καθώς επίσης στην αποτυχημένη επίθεση του σπαρτιατικού στόλου κατά του Πειραιά και στη λεηλασία της Σαλαμίνας που ακολούθησε.

Το 427 π.Χ. συνόδευσε το ναύαρχο Αλκίδα ως σύμβουλός του στα νησιά Σύβοτα, όπου ο πελοποννησιακός στόλος νίκησε τον κερκυραϊκό. Το 425 π.Χ. διακρίθηκε ως τριήραρχος κατά την επίθεση του σπαρτιατικού στόλου στα αθηναϊκά οχυρά στην Πύλο, αλλά τραυματίστηκε βαριά και έχασε την ασπίδα του, η οποία τελικά τοποθετήθηκε από τους Αθηναίους στο τρόπαιο που έστησαν για τη νίκη τους στη Σφακτηρία. Το 424 π.Χ. έσπευσε στα Μέγαρα και αποσόβησε την κατάληψη της πόλης από τους Αθηναίους και, λίγο αργότερα το ίδιο έτος, τέθηκε επικεφαλής ενός εκστρατευτικού σώματος από οπλίτες και είλωτες και κατόρθωσε να απελευθερώσει πολλές πόλεις που τελούσαν υπό την κυριαρχία των Αθηναίων στα παράλια της Θράκης (σημερινή Χαλκιδική και ακτές ανατολικής Μακεδονίας), όπως η Άκανθος, τα Στάγειρα, η Άργιλος, η Τορώνη και η Αμφίπολις, οι οποίες προσχώρησαν στη συμμαχία της Σπάρτης.

Το 422 π.Χ. ο Βρασίδας νίκησε τους Αθηναίους, οι οποίοι είχαν εκστρατεύσει στην Αμφίπολη με επικεφαλής το στρατηγό Κλέωνα, αλλά τραυματίστηκε θανάσιμα κατά τη μάχη. Ετάφη στην Αμφίπολη, όπου στο εξής λατρευόταν ως ήρωας και οικιστής της πόλης. Ο ιστορικός Θουκυδίδης, μολονότι ο ίδιος είχε εξοριστεί, επειδή ως Αθηναίος στρατηγός δεν κατόρθωσε να αποτρέψει την κατάληψη της Αμφίπολης από τον Βρασίδα, αναγνώρισε τον τελευταίο ως ανώτερο όλων των στρατιωτικών ηγετών της Σπάρτης και αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο θάρρος του, στη στρατιωτική του ιδιοφυΐα και στην ευγλωττία του.

ΒΡΑΣΙΔΑΣ (; - 422 π.X.)
O στρατηγός Βρασίδας θεωρείται γενικά ο μοναδικός ιδιοφυής στρατιωτικός ηγέτης τον οποίο έχει να επιδείξει η Σπάρτη κατά την περίοδο των δέκα πρώτων χρόνων του Πελοποννησιακού Πολέμου, τον λεγόμενο αρχιδάμειο πόλεμο. Με την ευφράδεια και την προσωπική γοητεία του, ιδιότητες ασυνήθιστες για Σπαρτιάτη, και μάλιστα στρατιωτικό, ο Βρασίδας κέρδισε τον θαυμασμό πολλών από τους συμμάχους της Αθήνας υποβοηθώντας έτσι τις αποστασίες τους προς την πλευρά της Σπάρτης και προετοιμάζοντας το έδαφος για τις εξεγέρσεις άλλων αργότερα, μετά την αποτυχία της αθηναϊκής εκστρατείας κατά των Συρακουσών της Σικελίας.

Ο Βρασίδας διακρίθηκε για πρώτη φορά στη μάχη το 431, όταν έσπευσε στη Μεθώνη της Μεσσηνίας και την έσωσε από τους Αθηναίους που την πολιορκούσαν κατά τη διάρκεια της εκστρατείας τους στην Πελοπόννησο. Συνέχισε τη δράση του στη Ναύπακτο, στον Πειραιά, στην Κέρκυρα και το 424 ματαίωσε επίθεση των Αθηναίων κατά των Μεγάρων.

Αμέσως μετά ο Βρασίδας ξεκίνησε να διασπάσει την αθηναϊκή αυτοκρατορία στη Βόρεια Ελλάδα. Κατά την εκστρατεία του εκεί κατέλαβε διάφορες πόλεις, όπως την Ακανθο, τη Στάγειρο και τη σημαντικότατη αθηναϊκή αποικία Αμφίπολη. Την άνοιξη του 423 η Αθήνα και η Σπάρτη συνήψαν ανακωχή αλλά ο Βρασίδας αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη Σκιώνη και λίγο αργότερα κατέλαβε τη Μένδη.

Τον Απρίλιο του 422 η ανακωχή έληξε και οι Αθηναίοι έστειλαν εκστρατευτικό σώμα υπό τον Κλέωνα να ανακαταλάβει τις πρώην κτήσεις τους στη Βόρεια Ελλάδα τις οποίες τους είχε αφαιρέσει ο Βρασίδας. Με τους επιδέξιους χειρισμούς του ο Βρασίδας συνέτριψε την αθηναϊκή δύναμη στην Αμφίπολη, όπου όμως σκοτώθηκε και ο ίδιος, όπως και ο αντίπαλός του Κλέων.

Αξιοσημείωτη είναι η επιμονή του Βρασίδα να τονίζει προς τους κατοίκους των πόλεων της αθηναϊκής συμμαχίας ότι πήγαινε ως ελευθερωτής τους και ότι δεν είχε άλλη πρόθεση παρά να τους σώσει από τον αθηναϊκό ζυγό. Οι διαβεβαιώσεις αυτές έβρισκαν ανταπόκριση τουλάχιστον σε ορισμένα στρώματα του πληθυσμού τα οποία λαχταρούσαν να απαλλαγούν από την οικονομική αφαίμαξη που εφήρμοζε εις βάρος τους η Αθήνα.

H πολιτική αυτή είχε ως αποτέλεσμα να περιβάλλεται ο Βρασίδας με αισθήματα συμπάθειας από τους πληθυσμούς των πόλεων που κατακτούσε. Χαρακτηριστική απόδειξη αυτών των αισθημάτων ήταν οι τιμές που δαψίλευσαν οι κάτοικοι της Αμφίπολης στον σπαρτιάτη στρατηγό μετά τον θάνατό του λίγο έξω από την πόλη τους. Τον ενταφίασαν στην αγορά, δηλαδή στο κέντρο της πόλης, περιβάλλοντάς τον με τιμές ήρωα, τον ανακήρυξαν οικιστή της πόλης και θέσπισαν προς τιμήν του την εορτή των Βρασιδείων.

Αλλά και στην πατρίδα του, τη Σπάρτη, τιμήθηκε ιδιαίτερα ο Βρασίδας. Θεσπίστηκε και εκεί εορτή των Βρασιδείων και ανεγέρθηκε κενοτάφιό του κοντά στο θέατρο της πόλης.

Ο Τάφος του Βρασίδα

Ο τάφος του Βρασίδα ανακαλύφθηκε τα τελευταία χρόνια και η μεταλλική λάρναξ με τα οστά του μαζί με ένα χρυσό στεφάνι εκτίθεται στό Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφιπόλεως Σερρών. Ο τάφος εντοπίστηκε κατά τις ανασκαφικές εργασίες του οικοπέδου για την ανέγερση του Αρχαιολογικού Μουσείου Αμφιπόλεως το 1976. Πρόκειται για κιβωτιόσχημο τάφο από πωροπλίνθους, λαξευμένο μέσα στο φυσικό ημίβραχο. Βρέθηκε ασύλητος και σφραγισμένος. Περιείχε μια ταφή- καύση μέσα σε μεταλλική οστεοθήκη όπου βρέθηκε χρυσό στεφάνι από φύλλα ελιάς. Η θέση του τάφου εσωτερικά των τειχών οδηγεί στην άποψη ότι πρόκειται για το τάφο ενός ιδιαίτερα σημαντικού προσώπου που τάφηκε με τιμές μέσα στον περίβολο των τειχών. Σύμφωνα με τον ιστορικό Θουκυδίδη (Θουκ. IV.104, 106, 108 και V, 6, 10, 11), ο στρατηγός Βρασίδας ήταν ο ικανός στρατηγός της Σπάρτης που τάφηκε το 422 π.Χ. με τιμές εντός των τειχών και μπροστά στην αγορά της πόλης μετά τη φονική μάχη μεταξύ Κλέωνος και Βρασίδα (Στρατηγών Αθηναίων και Σπαρτιατών) που δόθηκε τη χρονιά αυτή μπροστά στα τείχη της πόλης. Ο Βρασίδας λατρεύτηκε στην Αμφίπολη ως ήρωας και πραγματικός οικιστής και η λατρεία του καθιερώθηκε με ετήσιους αγώνες και θυσίες. 

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82

CORNELI NEPOTIS, CHABRIAS

[1] CHABRIAS Atheniensis. Hic quoque in summis habitus est ducibus resque multas memoria dignas gessit. Sed ex his elucet maxime inventum eius in proelio, quod apud Thebas fecit, cum Boeotiis subsidio venisset. 2 Namque in eo victoria fidentem summum ducem Agesilaum, fugatis iam ab eo conducticiis catervis, *** reliquam phalangem loco vetuit cedere obnixoque genu scuto, proiecta hasta impetum excipere hostium docuit. Id novum Agesilaus contuens progredi non est ausus suosque iam incurrentes tuba revocavit. 3 Hoc usque eo tota Graecia fama celebratum est, ut illo statu Chabrias sibi statuam fieri voluerit, quae publice ei ab Atheniensibus in foro constituta est. Ex quo factum est, ut postea athletae ceterique artifices iis statibus in statuis ponendis uterentur, cum ** victoriam essent adepti.

[2] Chabrias autem multa in Europa bella administravit, cum dux Atheniensium esset; in Aegypto sua sponte gessit. Nam Nectenebin adiutum profectus regnum ei constituit. 2 Fecit idem Cypri, sed publice ab Atheniensibus Euagorae adiutor datus, neque prius inde discessit, quam totam insulam bello devinceret; qua ex re Athenienses magnam gloriam sunt adepti. 3 Interim bellum inter Aegyptios et Persas conflatum est. Athenienses cum Artaxerxe societatem habebant, Lacedaemonii cum Aegyptiis; a quibus magnas praedas Agesilaus, rex eorum, faciebat. Id intuens Chabrias, cum in re nulla Agesilao cederet, sua sponte eos adiutum profectus Aegyptiae classi praefuit, pedestribus copiis Agesilaus.

[3] Tum praefecti regis Persae legatos miserunt Athenas questum, quod Chabrias adversum regem bellum gereret cum Aegyptiis. Athenienses diem certam Chabriae praestituerunt, quam ante domum nisi redisset, capitis se illum damnaturos denuntiarunt. Hoc ille nuntio Athenas rediit neque ibi diutius est moratus, quam fuit necesse. 2 Non enim libenter erat ante oculos suorum civium, quod et vivebat laute et indulgebat sibi liberalius, quam ut invidiam vulgi posset effugere. 3 Est enim hoc commune vitium in magnis liberisque civitatibus, ut invidia gloriae comes sit et libenter de his detrahant, quos eminere videant altius; neque animo aequo pauperes alienam opulentium intuuntur fortunam. Itaque Chabrias, cum ei licebat, plurimum aberat. 4 Neque vero solus ille aberat Athenis libenter, sed omnes fere principes fecerunt idem, quod tantum se ab invidia putabant futuros, quantum a conspectu suorum recesserint. Itaque Conon plurimum Cypri vixit, Iphicrates in Thraecia, Timotheus Lesbo, Chares Sigeo; dissimilis quidem Chares horum et factis et moribus, sed tamen Athenis et honoratus et potens.

[4] Chabrias autem periit bello sociali tali modo. Oppugnabant Athenienses Chium. Erat in classe Chabrias privatus, sed omnes, qui in magistratu erant, auctoritate anteibat, eumque magis milites quam, qui praeerant, aspiciebant. 2 Quae res ei maturavit mortem. Nam dum primus studet portum intrare gubernatoremque iubet eo dirigere navem, ipse sibi perniciei fuit. Cum enim eo penetrasset, ceterae non sunt secutae. Quo facto circumfusus hostium concursu cum fortissime pugnaret, navis rostro percussa coepit sidere. 3 Hinc refugere cum posset, si se in mare deiecisset, quod suberat classis Atheniensium, quae exciperet natantis, perire maluit quam armis abiectis navem relinquere, in qua fuerat vectus. Id ceteri facere noluerunt; qui nando in tutum pervenerunt. At ille praestare honestam mortem existimans turpi vitae, comminus pugnans telis hostium interfectus est.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Χαβρίας. Αθηναίος στρατηγός του 4ου αιώνα πχ. Το 392 πχ έκανε επιτυχή επιδρομή κατά της Λακωνίας  και το 388 πχ κατέλαβε την Αίγινα  σκοτώντας σε ενέδρα τον Σπαρτιάτη αρμοστή Γοργώπα. Βοήθησε με δέκα τριήρεις και 800 μισθοφόρους τον βασιλιά της Κύπρου  Ευαγόρα  να πολιορκήσει την Τύρο  και στη συνέχεια το 385 πχ τον Νεκταναβίν  της Αιγύπτου  στην επανάσταση του εναντίον των Περσών. Υστερα, όμως, από απαίτηση του Μεγάλου Βασιλέα ανακλήθηκε στην Αθήνα .

Ο Χαβρίας το 378 πχ υποχρέωσε τον βασιλιά της Σπάρτης  Αγησίλαο  να ματαιώσει την επίθεση του εναντίον των Θηβών . Παρέταξε τις δυνάμεις του σε ύψωμα, δίνοντας διαταγή στους οπλίτες  του να τοποθετήσουν μπροστά από τα πόδια τους τις ασπίδες. Αυτή η εικόνα έκανε μέγαλη εντύπωση στους Σπαρτιάτες και στον ίδιο τον Αγησίλαο  που απέφυγε να δώσει μάχη. Το συγκεκριμένο στρατήγημα χάρισε μεγάλη δόξα και φήμη στον Χαβρία, ο οποίος έκτοτε ήθελε οι αναπαραστάσεις του να τον δείχνουν με την ασπίδα στηριγμένη στο γόνατο.

Δύο χρόνια αργότερα το 376 πχ κατάστρεψε σε ναυμαχία τον σπαρτιατικό στόλο στη Νάξο , συλλαμβάνοντας 3.000 αιχμαλώτους και λάφυρα αξίας 110 ταλάντων. Με αυτή τη νίκη του επί του σπαρτιάτη ναυάρχου, του Πόλλιδος ποκατέστησε την θαλάσσια κυριαρχία των Αθηναίων στο Αιγαίο . Κατόπιν πήγε στην Θράκη , όπου απελευθέρωσε τα Άβδηρα  από τους βαρβάρους . Το 369 πχ ανέλαβε την στρατηγία του συμμαχικού στόλου στον πόλεμο κατά της Θήβας  και απέκρουσε την επίθεση των Βοιωτών στην Κόρινθο . Δεν κατάφερε, όμως, να σώσει και τον Ισθμό, ο οποίος έπεσε στα χέρια του Επαμεινώνδα .

Κατηγορήθηκε το 366 πχ ότι παρέδωσε τον Ωρωπό  στους Θηβαίους, αλλά αθώωθηκε. Μετά την μάχη της Μαντινείας  βοήθησε τον Αιγύπτιο Ταχώ στην άτυχη ναυμαχία με τον περσικό στόλο. Οι Αθηναίοι το 358 πχ έστειλαν τον Χαβρία στην Θράκη  για να υποστηρίξει τον Κερσοβλέπτη  και να επιβάλει την συναμολογείσα συνθήκη του Χαρίδημου . Επειδή, όμως, δεν του χορηγήθηκαν οι απαραίτητες δυνάμεις για την επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος πολύ λίγα κατόρθωσε.

Επεσε μαχόμενος στο λιμάνι της Χίου  το 355 πχ κατά το συμμαχικό πόλεμο , διότι δεν θέλησε να εγκαταλείψει το κατεστραμμένο πλοίο του. Ο Χαβρίας ήταν ένας από τους κορυφαίους στρατηγούς της εποχής του μαζί με τον Ιφικράτη και τον Τιμόθεο, ενώ διακρινότανε για την μετριοπάθεια του χαρακτήρα του. Ο περιηγητής Παυσανίας  είδε τον τάφο του στον Κεραμεικό , ο οποίος ήταν δίπλα στα μνήματα του Περικλή  και του Θρασύβουλου .

Σχετική Βιβλιογραφία ·                     Ξενοφών, «Ελληνικά» ·                     Διόδωρος Σικελιώτης, «Ιστορική Βιβλιοθήκη» ·                     Πολύαινος, «Στρατηγήματα» ·                     Πλούταρχος, «Βίος Αγησιλάου», «Βίος Φωκίωνος» ·                     Παυσανίας, «Αττικά»

Πηγή : Ελεύθερη Εγκυκλοπαίδεια "Γνώσις"      http://www.gnwsis.gr/pmwiki.php?n=Main.%CE%A7%CE%91%CE%92%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%A3

Κωνσταντίνος Ζ' Πορφυρογέννητος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου (913-959)

Γιος του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ' του Σοφού (886-912) από την παλλακή του Ζωή Καρβονοψίνα , την οποία ο Λέων ΣΤ' νυμφεύθηκε σύντομα μετά τη γέννηση του Κωνσταντίνου (Σεπτέμβριος 905). Από τον γάμο αυτό προέκυψε το περίφημο ζήτημα της τετραγαμίας, γιατί ο Λέων ΣΤ' είχε συνάψει προηγουμένως άλλους τρεις γάμους χωρίς να αποκτήσει διάδοχο. Ο Κωνσταντίνος προσωνυμήθηκε Πορφυρογέννητος, γιατί γεννήθηκε στην αίθουσα της πορφύρας του Παλατιού, αλλά η αναγνώριση του αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα. Ο πατριάρχης Νικόλαος ο Μυστικός δέχθηκε να τον βαπτίσει στον ναό της Αγίας Σοφίας, υπό τον όρο ότι θα απομακρυνόταν από το Παλάτι η Ζωή. Ο Λέων ΣΤ' δέχθηκε αρχικά τον όρο, αλλά μετά τη βάπτιση (Ιανουάριος 906) επανέφερε με τιμές τη Ζωή στο Παλάτι και τέλεσε τον γάμο παρά την αντίδραση του πατριάρχη, ο οποίος απομακρύνθηκε από τον πατριαρχικό θρόνο. Ο νέος πατριάρχης Ευθύμιος αναγνώρισε τον τέταρτο γάμο και έστεψε τον Κωνσταντίνο συμβασιλιά (911). Μετά τον θάνατο του πατέρα του (912), αυτοκράτορας ανακηρύχθηκε ο Αλέξανδρος (912-913), νεώτερος αδελφός του Λέοντος ΣΤ', ο οποίος έκλεισε τη Ζωή σε μοναστήρι, επανέφερε στον πατριαρχικό θρόνο τον Νικόλαο τον Μυστικό και απομάκρυνε από τις σημαντικές θέσεις τους φίλους του αδελφού του. Ο αιφνίδιος θάνατος του Αλεξάνδρου (913) συνδέθηκε με την ανάδειξη του Κωνσταντίνου σε αυτοκράτορα σε ηλικία 8 ετών (7 Ιουνίου 913), γι' αυτό ορίστηκε τριμελής επιτροπεία με επικεφαλής τον πατριάρχη Νικόλαο τον Μυστικό - που εν τω μεταξύ είχε επανέλθει στα καθήκοντά του μετά τον θάνατο του Λέοντα - και οι Μάγιστροι Στέφανος και Ιωάννης Ελλαδάς. Η βασιλομήτωρ Ζωή (Καρβονοψίνα) επέστρεψε πάλι στο Παλάτι και αναμίχθηκε ενεργά στην κηδεμονία του γιου της.

Κατά την πρώτη περίοδο της βασιλείας του (913-920) η αυτοκρατορία αντιμετώπισε τα προβλήματα των Βυζαντινοβουλγαρικών πολέμων, γιατί ο φιλόδοξος ηγεμόνας των Βουλγάρων Συμεών, φίλος και συμμαθητής του πατριάρχη, διεκδικούσε να του αναγνωριστεί ο τίτλος του «βασιλέως» και πρότεινε τον γάμο της κόρης του με τον νεαρό αυτοκράτορα. Η απόρριψη των αξιώσεων δημιούργησε μεγαλύτερη οξύτητα στις θυζαντινοβουλγαρικές σχέσεις, ο δε Συμεών απείλησε και αυτήν ακόμη την Κωνσταντινούπολη (913). Η συγκέντρωσητης προσοχής των Βυζαντινών στα ανατολικά σύνορα για την εξουδετέρωση της αραβικής απειλής στη Συρία και την Κιλικία άφησε ελεύθερο πεδίο κίνησης στον ηγεμόνα τωνΒουλγάρων, ο οποίος συνέχισε τις επιδρομές στη Θράκη και τη Μακεδονία. Το 914 κατέλαβε την Αδριανούπολη και συνέχισε τις επιδρομές σε όλη την έκταση της Μακεδονίας. Οι προσπάθειες του πατριάρχη Νικολάου του Μυστικού με επιστολές και διπλωματικές αποστολές να πείσει τον Συμεών να σταματήσει τις επιδρομές δεν υπήρξαν αποτελεσματικές, αφού οι αξιώσεις του Βουλγάρου ηγεμόνα παρέμεναν σταθερές. Η νίκη του στην Αγχίαλο (917) εναντίον του βυζαντινού στρατού υπό την αρχηγία του δομέστικου των σχολών Λέοντος Φωκά επέτρεψε στον Συμεών να φθάσει ανενόχλητος μέχρι τον Ισθμό της Κορίνθου, αλλά οι φιλοδοξίες του δεν μπορούσαν να ικανοποιηθούν. Ο γάμος της κόρης του με τον νεαρό αυτοκράτορα, που θα του άνοιγε την οδό προς την Κωνσταντινούπολη, δεν έγινε, παρά την κρισιμότητα της κατάστασης, γιατί εκδηλώθηκε στασιαστική αντίδραση στην Κωνσταντινούπολη εναντίον μιας τέτοιας υποχώρησης.

Από τις ζυμώσεις αυτές ενισχύθηκε η θέση του μέλους της επιτροπείας και αρχηγού του στόλου Ρωμανού Λακαπηνού, ο οποίος εξουδετέρωσε την επιρροή του Λέοντος Φωκά, επέβαλε με την υποστήριξη και του πατριάρχη τον γάμο της κόρης του Ελένης με τον νεαρό αυτοκράτορα (919) και έλαβε τον καινοφανή τίτλο του βασιλεοπάτορα, ο οποίος του εξασφάλισε τον απόλυτο έλεγχο της εξουσίας. Το 920 ο Ρωμανός στέφθηκε συμβασιλιάς και έγινε απόλυτος κύριος της εξουσίας. Ο Κωνσταντίνος Ζ' προοδευτικά παραμερίστηκε, ο δε Ρωμανός ανακήρυξε συμβασιλείς τους γιους του Χριστόφορο (921), Στέφανο και Κωνσταντίνο (924), με την προοπτική νομιμοποίησης τους για τη διαδοχή στον θρόνο. Παράλληλα, προώθησε στον πατριαρχικό θρόνο τον νεώτερο γιο του Θεοφύλακτο (933) για να ελέγχει και τις δύο εξουσίες. Ο Κωνσταντίνος απομονώθηκε από τη διοίκηση της αυτοκρατορίας, ενώ η μητέρα του Ζωή (Καρβονοψίνα) κλείστηκε πάλι σε μοναστήρι. Ο νόμιμος αυτοκράτορας διατήρησε θεωρητικά τα προνόμια του, χωρίς να μπορεί να αναλάβει οποιαδήποτε πρωτοβουλία για μια ολόκληρη εικοσιπενταετία (920-944). Κατά την περίοδο αυτή κατηύθυνε τα ενδιαφέροντα του στη συνεχή μελέτη και στη συγγραφή, έδειξε δε χαρακτηριστικό ζήλο για τη συγκέντρωση και την επεξεργασία των πηγών.

Η στάση των συμβασιλέων Στεφάνου και Κωνσταντίνου εναντίον του πατέρα τους κατέληξε στην εκθρόνιση του Ρωμανού και στην έγκλεισή του σε μοναστήρι, αλλά από τις αντιδράσεις επωφελήθηκε ο Κωνσταντίνος Ζ', ο οποίος με την υποστήριξη του στρατού και του λαού εκθρόνισε τους γιους του Ρωμανού και έμεινε μόνος κύριος της εξουσίας (27 Ιανουαρίου 945). Στις πρωτοβουλίες του ενισχύθηκε από την πανίσχυρη οικογένεια των Φωκάδων, η οποία είχε πέσει σε δυσμένεια κατά την περίοδο της βασιλείας του Ρωμανού Λακαπηνού και η οποία ανέλαβε την πλήρη στήριξη του λόγιου αυτοκράτορα στον θρόνο από καίριες θέσεις του δημόσιου βίου (Λέων Φωκάς, Βάρδας Φωκάς, Νικηφόρος Φωκάς κ.ά.). Η σταθερή βυζαντινοβουλγαρική ειρήνη μετά τον θάνατο του Συμεών και την ανάληψη της εξουσίας από τον μετριοπαθή γιο και διάδοχο του Πέτρο (927-965) στηρίχθηκε στην ετήσια επιχορήγηση των Βουλγάρων για τον έλεγχο των κινήσεων των Ούγγρων κατά μήκος του Δούναβη. Η ειρήνη στη Βαλκανική δεν εμπόδισε τις επιδρομές των Ούγγρων, γιατί ο Πέτρος αδιαφόρησε για τη διατήρηση αξιόμαχου στρατού. Εν τούτοις, οι Βυζαντινοί είχαν την άνεση να οργανώσουν τον πόλεμο εναντίον των Αράβων σε όλα τα μέτωπα και να επιτύχουν την εξουδετέρωση της αραβικής απειλής με αλλεπάλληλες νίκες υπό τους στρατηγούς Βάρδα Φωκά, Νικηφόρο Φωκά, Ιωάννη Τσιμισκή κ.ά. Παράλληλα, ενισχύθηκε το ενδιαφέρον για τη σταθεροποίηση της βυζαντινής παρουσίας στις επαρχίες της νότιας Ιταλίας και της Σικελίας, ο δε δραστήριος στρατηγός Μαριανός Αργυρός πέτυχε να διευρύνει τη βυζαντινή επιρροή. Στη δεύτερη αυτή περίοδο της βασιλείας του Κωνταντίνου Ζ' αναπτύχθηκαν οι εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία και τους άλλους λαούς στα βόρεια του Εύξεινου Πόντου, το δε βάπτισμα της ηγεμονίδας της Ρωσίας Όλγας στην Κωνσταντινούπολη (957) ενίσχυσε τα ερείσματα των Βυζαντινών στην περιοχή αυτή. Η εκστρατεία εναντίον των Ούγγρων, με αρχηγό τον στρατηγό Λέοντα Αργυρό, στέφθηκε από επιτυχία (958-959), η δε αυτοκρατορία ανέκτησε την παλιά της ισχύ και ακτινοβολία και την εσωτερική κοινωνική της γαλήνη.

Ο Κωνσταντίνος Ζ', παρά τις οδυνηρές εμπειρίες της νεότητας και τον συνεχή παραγκωνισμό του από την εξουσία, διατήρησε την πνευματική του ανεξαρτησία και αξιοποίησε τα χαρίσματα του. Χωρίς να είναι από τη φύση του μεγάλος πολιτικός ή στρατηγός, είχε την ικανότητα να επιλέγει τους κατάλληλους συνεργάτες και να επιλέγει τους σωστούς στόχους. Η στροφή του προς τα γράμματα αποτελούσε κίνητρο για τη δημιουργία κύκλου λογίων, οι οποίοι συνδέθηκαν με την ακμή των ποικίλων μορφών γραμματείας. Έγραψε και ο ίδιος αξιόλογες πραγματείες, όπως Ιστορική διήγησις του Βίου του Βασιλείου Α' (867-886), στην οποία δικαιώνει το έργο του πάππου του· Προς τον ίδιον υιόν, στην οποία δίνει συμβουλές στον γιο του Ρωμανό Β' στίχους στον θάνατο της συζύγου του· Λόγους για διάφορα γεγονότα, ποιήματα, επιστολές κ.λπ. Σημαντικότερα όμως είναι τα έργα του Περί θεμάτων (De thematibus), στο οποίο με βάση τις παλαιότερες πηγές καταγράφεται η διοικητική οργάνωση των επαρχιών, και Περί βασιλείου τάξεως (De ceremoniis aulae byzantinae), στο οποίο αξιοποιούνται παλαιότερα αρχειακά κείμενα για τις διπλωματικές σχέσεις του Βυζαντίου με τους άλλους λαούς και για τις τελετές του Παλατιού.

Το μεγάλο ενδιαφέρον του για τα γράμματα και τις τέχνες επικεντρώθηκε στην αναδιοργάνωση του πανδιδακτηρίου της Μαγναύρας (το οποίο θεωρείται ως έαν από τα πρώτα πανεπιστήμια στον κόσμο)  και στην υποστήριξη όλων των ειδών της γραμματείας, ιδιαίτερα όμως της ιστορικής (Συνεχιοτές Θεοψάνους-Ιστορία του Γενεσίου κ.λπ.), της νομικής (νέα έκδοση των Βασιλικών), των φυσικών (Γεωπονικά, ιππιατρικά, περί ζώων κ.λπ.).

Πέθανε στις 9 Νοεμβρίου 959 . έχουν εκφραστεί υπόνοιες ότι ίσως δηλητηριάστηκε , είτε από το γιό και διάδοχο του Ρωμανό Β'  , είτε από την νύφη του Θεοφανώ.

Ζωή η Καρβουνοψίνα

Τέταρτη σύζυγος του Λέοντος ΣΤ' του Σοφού, με την οποία ο Βυζαντινός αυτοκράτορας είχε έκθεσμες σχέσεις μετά τον θάνατο της τρίτης συζύγου του Ευδοκίας(901). Ως παλλακή του αυτοκράτορα απέκτησε γιο, τον μετέπειτα αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ' τον Πορφυρογέννητο(912-959), γιατί ο τέταρτος γάμος απαγορευόταν αυστηρά από την Κανονική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η επιθυμία του Λέοντος ΣΤ' να νομιμοποιήσει τον δεσμό με τέλεση εκκλησιαστικού γάμου συνδέθηκε άρρηκτα με τη νομιμοποίηση των δικαιωμάτων διαδοχής του γιου του Κωνσταντίνου, αφού από τις προηγούμενους γάμους ο Λέων δεν είχε αποκτήσει τέκνα. Ωστόσο, υπήρξε σφοδρή αντίδραση από τον δυναμικό πατριάρχη Νικόλαο τον Μυστικό, όχι μόνο για την τέλεση εκκλησιαστικού γάμου, αλλά και για τη βάπτιση ακόμη του έκθεσμου τέκνου. Τελικά, ο πατριάρχης υποχώρησε στο θέμα του βαπτίσματος για να διασφαλίσει τη βασιλική διαδοχή, αλλά απέρριψε κάθε σκέψη για τέλεση του γάμου. Η βάπτιση τελέστηκε στον ναό της Αγίας Σοφίας στις 6 Ιανουαρίου 906 με τον αυστηρό όρο να απομακρυνθεί η Ζωή από το Παλάτι. Ο Λέων δέχθηκε αρχικά τον όρο, αλλά σύντομα άλλαξε γνώμη και αξίωσε την τέλεση και του γάμου. Η Ζωή, που είχε απομακρυνθεί για τρεις μέρες, επανήλθε στο Παλάτι, ο δε ιερέας του Παλατιού Θωμάς αναγκάστηκε να τελέσει τον γάμο χωρίς έγκριση του πατριάρχη. Ο πατριάρχης αντέδρασε με βίαιο τρόπο τόσο για την καταπάτηση της Κανονικής παράδοσης όσο και για τη μη τήρηση της υπόσχεσης από τον αυτοκράτορα. Απαγόρευσε στον αυτοκράτορα να εισέλθει στην εκκλησία και να λάβει τη Θεία Κοινωνία, δηλαδή επέβαλε στον αυτοκράτορα την αυστηρή εκκλησιαστική ποινή της ακοινωνησίας. Ο αυτοκράτορας αναγκάστηκε να ζητήσει τη γνώμη του πάπα της Ρώμης για να παρακάμψει τις συνέπειες της πατριαρχικής απόφασης. Οι αντιπρόσωποι του πάπα δέχθηκαν την τέλεση του γάμου παρά τη ρητή απαγόρευση της Κανονικής παράδοσης και της προγενέστερης βυζαντινής νομοθεσίας. Ο πατριάρχης Νικόλαος όμως αρνήθηκε να αναγνωρίσει τις αντικανονικές πρωτοβουλίες τουΛέοντος και επέμεινε στις αποφάσεις του, γι' αυτό και τελικά εξορίστηκε βίαια στις αρχές του 907. Ο νέος πατριάρχης Ευθύμιος είχε αναγνωρίσει την εγκυρότητα του γάμου πριν από την άνοδο του στον πατριαρχικό θρόνο, έστεψε δε το 908 συμβασιλέα τον ανήλικο Κωνσταντίνο. Ωστόσο, ο Λέων λίγο πριν από τον θάνατο του αποκατέστησε τον Νικόλαο στον πατριαρχικό θρόνο και του ζήτησε να επωμιστεί την επιτροπεία του ανήλικου γιου του. Μετά τον θάνατο του, ο αδελφός του Αλέξανδρος απομάκρυνε τη Ζωή από το Παλάτι και την έκλεισε σε μοναστήρι, αλλά ο Αλέξανδρος πέθανε αιφνίδια το 913. Με απαίτηση του ανήλικου Κωνσταντίνου η Ζωή επέστρεψε πάλι στο παλάτι και ανέλαβε την αντιβασιλεία σε συνεργασία με την τριμελή επιτροπεία, στην οποία μετείχε και ο πατριάρχης Νικόλαος. Ο πανίσχυρος όμως Ρωμανός Λακαπηνός, μέλος της τριμελούς επιτροπείας, για να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του ανακηρύχθηκε συμβασιλεύων (919) και εξόρισε τη Ζωή σε μοναστήρι, όπου και τελικά αυτή πέθανε.

http://pluton22.blogspot.gr/2016/10/blog-post_22.html

Ο "Καποδίστριας" και οι… "Μαυρογιαλούροι"

Όλο και περισσότερες κοινότητες ζητούν τη διοικητική τους αυτονόμηση- Αιχμές του υφυπουργού Εσωτερικών για λαϊκισμό βουλευτών της Ν.Δ.

Αυξάνεται καθημερινά ο αριθμός των κοινοτήτων της χώρας που ζητούν την αυτονόμησή τους, αν και ο υπουργός Εσωτερικών Π. Παυλόπουλος, μιλώντας στη Βουλή, ήταν κατηγορηματικός: Απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο για αυτονομία άλλων δημοτικών διαμερισμάτων, τονίζοντας ότι σχετικές τροπολογίες που έχουν κατατεθεί στη Βουλή δεν πρόκειται να έχουν καμιά τύχη.

Το θέμα δημιουργεί και εσωτερικές αναταραχές στη ΝΔ μετά τις δηλώσεις του υφυπουργού Εσωτερικών Θ. Νάκου, ο οποίος έκανε λόγο για πολιτική… Μαυρογιαλούρου, αφήνοντας αιχμές κατά συναδέλφων του που συμπαρατάσσονται με τους ξεσηκωμένους κατοίκους των εκλογικών περιφερειών τους.

Οι αιχμές του κ. Νάκου στρέφονται κυρίως κατά των βουλευτών του θεσσαλικού κάμπου Σούρλα και Χαρακόπουλου, οι οποίοι κατέθεσαν τροπολογίες για την αυτονόμηση των Καναλιών Μαγνησίας και της Φαλάνης Λάρισας αντίστοιχα, αν και δεν επρόκειτο θεσμικά να έχουν καμιά τύχη, διότι ήταν εκπρόθεσμες.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η τακτική που ακολούθησε ο ίδιος ο υπουργός Εσωτερικών κατά τη διάρκεια της συζήτησης της τροπολογίας που κατέθεσε στη Βουλή. Ο κ. Παυλόπουλος αποχώρησε από την αίθουσα της Βουλής όταν ο βουλευτής της ΝΔ Λάρισας Μ. Χαρακόπουλος μιλούσε για το θέμα της Φαλάνης και τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει προσωπικά ο ίδιος ο υπουργός Εσωτερικών.

Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ο κ. Παυλόπουλος φρόντισε, πριν αποχωρήσει από τη Βουλή, να υποσχεθεί ότι μετά την ψήφιση της τροπολογίας, σύμφωνα με την οποία αυτονομούνται η Τσαριτσάνη, το Βραχάσι και τα Ζωνιανά, θα εξεταστούν και άλλα αιτήματα αυτονομήσεων, όταν έρθει στη Βουλή προς ψήφιση ο νέος Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων.

Στην ουσία η υπόσχεση του κ. Παυλόπουλου χρυσώνει το χάπι, αφού, για να εξεταστούν άλλα ζητήματα αυτονομήσεων και να προχωρήσουν τα σχετικά προεδρικά διατάγματα, απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη της ΚΕΔΚΕ. Η άποψη της ΚΕΔΚΕ επί του συγκεκριμένου ζητήματος, όμως, είναι ήδη εκπεφρασμένη. Προτείνει περαιτέρω συγχωνεύσεις δήμων και όχι αυτονομήσεις.

Ξεσηκώθηκε και το Παλαιοχώρι Χαλκιδικής

Από χθες το πρωί στο χορό των κινητοποιήσεων μπήκαν και οι κάτοικοι του Παλαιοχωρίου, οι οποίοι ζητούν αυτονομία, ενώ και η επιτροπή αγώνα του Αγίου Νικολάου ετοιμάζει δυναμικές αντιδράσεις.

Η κοινότητα του Ν. Μαρμαρά παραμένει υπό κατάληψη για έβδομη μέρα σήμερα, ενώ οι κάτοικοι καίνε αυτοκίνητα και ανάβουν φωτιές σε όλο το χωριό που θυμίζει εμπόλεμη ζώνη. Στην προγραμματισμένη χθεσινοβραδινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Σιθωνίας οι κάτοικοι του Ν. Μαρμαρά δεν επέτρεψαν σε κανέναν δημοτικό σύμβουλο να εισέλθει στην αίθουσα.

Στο Παλαιοχώρι χθες το πρωί έγινε κατάληψη του κοινοτικού καταστήματος και συγκέντρωση των κατοίκων, οι οποίοι ζητούν να ανεξαρτητοποιηθεί το δημοτικό διαμέρισμα από το δήμο Αρναίας. "Και ο πρωθυπουργός εδώ στο Παλαιοχώρι αλλά και κ. Παυλόπουλος σε κομματική εκδήλωση στην Αρναία το 2001 μας είχαν διαβεβαιώσει ότι οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να εκπροσωπηθούν στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, διότι αυτό δεν τους καταργεί από το δικαίωμα να αυτονομηθούν. Εμείς τους πιστέψαμε, συμμετείχαμε και τώρα μας τα αλλάζουν", επισήμανε στη "Μ" ο δημοτικός σύμβουλος και μέλος της επιτροπής αγώνα Βασίλης Μοσχόπουλος.

Βράζει ο κάμπος

Μπλόκο για περισσότερο από μία ώρα στον κόμβο Γιάννουλης με τρακτέρ πραγματοποίησαν χθες οι κάτοικοι της Φαλάνης.

Κινήσεις αντίστοιχες με αυτές του Καραϊσκάκη έχουν προγραμματίσει οι κάτοικοι της ιστορικής περιοχής του Μαυρομματίου Καρδίτσας (πατρίδας του αρχιστράτηγου της Επανάστασης), οι οποίοι δηλώνουν αποφασισμένοι να παλέψουν μέχρις εσχάτων για την αυτονόμηση της κοινότητάς τους.

Ανάλογη είναι η κατάσταση στο Θεολόγο της Θάσου, οι οποίοι θεωρούν ότι εξαπατήθηκαν από τον σημερινό υπουργό υπουργών Εσωτερικών, ο οποίος άλλα τους υποσχέθηκε όταν ήταν στην αντιπολίτευση.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ......... ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΟΥΛΗ

Πηγή : http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/corpora/makedonia/content.html?t=1,2630

: Πολιτικό ρεπορτάζ( ο "καποδίστριας" και οι... "μαυρογιαλούροι" :: 27/2/2006 19:23:37)

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ (ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ)

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΝΩΣΗ  ΔΗΜΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ      

                                                Υπόψη: Συντακτών Τ.Α.

 Αθήνα 28/02/06

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σας αποστέλλουμε το απομαγνητοφωνημένο κείμενο της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε σήμερα ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ Πάρις Κουκουλόπουλος  με θέμα την τροπολογία του υπουργείου Εσωτερικών για το Καποδίστρια.

Επίσης σας επισυνάπτουμε στοιχεία για τον αριθμό των δημοτικών  διαμερισμάτων που έχουν εκφράσει την επιθυμία τους να αποσχιστούν από Καποδιστριακούς δήμους.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΕΔΚΕ ΠΑΡΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ  ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ 

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Καταρχήν θα κάνω μία σύντομη δήλωση, θα παραθέσουμε και μερικά στοιχεία και είμαι στην διάθεσή σας για όσες ερωτήσεις θέλετε, αν και το θέμα νομίζω είναι απλό.

      Πριν μία εβδομάδα καλέσαμε τον κύριο Παυλόπουλο να αποσύρει άμεσα την διάταξη που είχε καταθέσει την Παρασκευή απόγευμα και η οποία αφορούσε την απόσχιση των τεσσάρων Κοινοτήτων.

      Ο κύριος Υπουργός όχι μόνο δεν απέσυρε την διάταξη, αλλά στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι και  σήμερα, καλλιεργεί συστηματικά και νέες προσδοκίες με νεφελώδεις προτάσεις που δεν έχουν καμία υπόσταση.

      Όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες και των οποίων είμαστε μάρτυρες, αναδεικνύουν ένα τεράστιο πολιτικό ζήτημα. Η κυβέρνηση είναι όμηρος προεκλογικών της δεσμεύσεων, τις οποίες φαίνεται πως μοίραζε ανά την Ελλάδα αφειδώς, ανεύθυνα και επιπόλαια. Μεταξύ της υλοποίησης καταστροφικών δεσμεύσεων και ενός απλού «συγνώμη, κάναμε λάθος», η κυβέρνηση επέλεξε να συντηρήσει το θέμα καλλιεργώντας ακόμα και τώρα φρούδες ελπίδες που μας οδηγούν πολλά χρόνια πίσω.

      Δεν έχει τέτοιο δικαίωμα. Η χώρα έχει ανάγκη ισχυρής Αυτοδιοίκησης για αποκέντρωση και περιφερειακή ανάπτυξη. Χρειάζεται λιγότερους και ισχυρούς Δήμους, ικανούς να  σταθούν όρθιοι στο σύγχρονο ανταγωνιστικό περιβάλλον. Η κοινωνία μας επιζητεί πρωτοβουλίες που ενώνουν και όχι ανεύθυνες πράξεις που διχάζουν. Η εποχή των «Μαυρογυαλούρων» δεν είναι πρόταση για την Ελλάδα του 21ου αιώνα.

      Για όλους αυτούς τους λόγους, καλούμε την ύστατη ώρα τον κύριο Παυλόπουλο να αποσύρει άμεσα την έωλη διάταξη, να ανοίξει άμεσα τον διάλογο, που οδηγεί σε λιγότερους και ισχυρότερους Δήμους με εθελούσιες συνενώσεις και συγκεκριμένα κίνητρα.Τέλος, τον καλούμε να υιοθετήσει τις προτάσεις του  Ινστιτούτου της Αυτοδιοίκησης, του Ινστιτούτου της ΚΕΔΚΕ, για την Συνταγματική αναθεώρηση. Προτάσεις, οι οποίες φέρουν την υπογραφή έγκριτων συνταγματολόγων και με τις οποίες ανοίγει ο δρόμος για σοβαρές μεταρρυθμίσεις, ανοίγουν νέοι δρόμοι για τον τόπο μας, για την Ελλάδα.

      Πλην αυτής της  δήλωσης, σας έχει μοιραστεί και η λίστα όπως την έχουμε καταγράψει τόσο από έγγραφα, φαξ και άλλα που καταφτάνουν στην Ένωσή μας, όσο και απο το ρεπορτάζ του Τύπου πανελλαδικά. Έχουμε καταγράψει μέχρι τώρα 51 περιπτώσεις που έχουν εκδηλώσει με έντονο ενδιαφέρον την επιθυμία τους να συμπεριληφθούν στην επίμαχη διάταξη. Το ρεπορτάζ μιλάει για πολύ περισσότερους. Φαίνεται θα μακραίνει ο κατάλογος και μάλιστα είναι εκπληκτικό ότι μεταξύ της Παρασκευής και της Δευτέρας ο κατάλογος σχεδόν διπλασιάστηκε.

      Πρόκειται για ένα φαινόμενο το οποίο είχαμε προβλέψει στην πρώτη μας ανακοίνωση, όπου αναφερόμασταν για «ασκό του Αιόλου», αλλά ήθελα να μείνω ιδιαίτερα σε αυτό που είπα και στην δήλωσή μου.

Αυτό που είναι το μείζον πολιτικό θέμα είναι πως σε όλες ανεξαίρετα τις περιπτώσεις που διατυπώνονται έντονα αιτήματα, οι Επιτροπές, οι Συνελεύσεις, οι κάτοικοι, οι επικεφαλής αυτών των κινητοποιήσεων επικαλούνται ότι στελέχη - από τοπικούς Βουλευτές μέχρι και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό -  έχουν δεσμευτεί στο παρελθόν για την συγκεκριμένη εξέλιξη, που αφορά την απόσχιση της Κοινότητάς τους. Αυτό βέβαια, καθιστά μονόδρομο και την απόσυρση της διάταξης, γιατί ακόμα και αν κανείς μπορούσε να συζητήσει σοβαρά κάποια περίπτωση σαν το Βραχάσι ας πούμε, είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση με τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει σε όλη την Ελλάδα, δεν είναι δυνατόν να διαχειριστεί ένα τέτοιο ζήτημα. Για αυτό ακριβώς και επιμένουμε στην συγκεκριμένη πρόταση που έχουμε κάνει.

      Το δεύτερο που θέλω να τονίσω, είναι πως απ’ ότι το ίδιο το ρεπορτάζ, αλλά και αιρετοί μας ενημερώνουν απευθείας, στις συναντήσεις που έχουν με το Υπουργείο Εσωτερικών τους δίνονται δύο απαντήσεις.

Η μία είναι ότι δεν πρόκειται να συμπεριληφθεί άμεσα κάποιος άλλος τώρα στην διάταξη.

Η δεύτερη απάντηση είναι πως αναζητούν κάποια διαδικασία για να υπάρξει έκφραση στο αίτημά τους, μέσα από συμφωνίες τοπικών Βουλευτών και της ΚΕΔΚΕ, γεγονός βέβαια που ανοίγει έναν νέο κύκλο προσδοκιών και φρούδων ελπίδων, όπως είπα.Ακριβώς αυτό είναι που μας οδηγεί πολλά χρόνια πίσω.

      Θεωρώ ότι είναι τεράστια πολιτικά ολισθήματα αυτά για την κυβέρνηση συνολικά και για το Υπουργείο Εσωτερικών και τον επικεφαλής, τον καθηγητή κύριο Παυλόπουλο. Και νομίζω ότι για την αξιοπρέπεια και της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος και της Αυτοδιοίκησης, θα πρέπει να αποσυρθεί άμεσα η διάταξη.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (εκτός μικροφώνου)

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Την έχετε διαβάσει την θέση μου στο Συνέδριο της Κρήτης το 2004 ή διαβάσατε την ανακοίνωση του Υπουργείου χθες; Δεν είναι προφανώς αυτή που ισχυρίζεται το Υπουργείο Εσωτερικών η τοποθέτησή μου.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (εκτός μικροφώνου)

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως, μπορούμε να σας την δώσουμε. Εγώ πάντως επειδή την θυμάμαι πάρα πολύ καλά, είχα πει τα εξής: Πρώτον - είναι μία παράγραφος ενιαία που ξεκινάει με το 42% - δεν θα σας κουράσω με αυτό και συνεχίζει με τις αποσχιστικές τάσεις και αντιπροτείνουμε τις εθελούσιες συνενώσεις. Είχαμε εκεί τους Βραχασιώτες, και λέω, αναρωτιέται κανείς με το Βραχάσι τι γίνεται; Εμείς είμαστε αντίθετοι να υπάρξουν διαδικασίες που με δημοψηφίσματα και τέτοιου τύπου διαδικασίες θα οδηγήσουν σε πλήρη διάλυση του Καποδίστρια. Έχετε κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ξέρετε τι δεσμεύσεις αναλάβατε, φωνάξτε και την ΚΕΔΚΕ στο τραπέζι του διαλόγου να αξιολογήσουμε πραγματικά περιστατικά και να δούμε τι θα κάνουμε. Εμείς πάντως προκαταβολικά σας λέμε ότι και στα δύο θέματα και στο εκλογικό του 42% και στο θέμα των αποσχίσεων, είμαστε καθαρά αρνητικοί.

      Έτσι έκλεινε το κομμάτι εκείνο της ομιλίας μου. Ο Υπουργός Εσωτερικών από το βήμα είπε ότι για το μεν 42%, ότι είναι προγραμματική δέσμευση, για το δε ζήτημα του Βραχασίου είπε ότι δεν πρόκειται να λυθεί μέσω του Κώδικα. Συμφωνεί με την πρόταση που του κάνουμε να γίνει με ευθεία νομοθετική ρύθμιση, για την οποία δεν πρέπει να ανησυχούμε, γιατί εγκαίρως θα κληθούμε να δούμε μαζί τα πραγματικά περιστατικά και τις αιτιολογίες, πριν κατατεθεί αυτοτελής διάταξη που θα αφορά μία, δύο, πέντε περιπτώσεις σε όλη την Ελλάδα που υπάρχουν μείζονα προβλήματα λειτουργίας.

      Τελικά η εξέλιξη είναι ότι κατατέθηκε μία διάταξη χωρίς καμία ενημέρωσή μας. Εμείς την είδαμε το πρωί της Δευτέρας και δεν γνωρίζαμε πραγματικά τίποτα. Εμένα με ρωτούσαν δημοσιογράφοι απόγευμα Κυριακής και δεν γνώριζα τίποτα.

      Δεύτερον, στο εύλογο ερώτημα που έθεσα στον Υπουργό, πώς ακριβώς αιτιολογείται αυτή η διάταξη, μου μίλησε για δεσμεύσεις σε επίπεδο Πρωθυπουργού. Και έχουμε τον Μαρμαρά από την άλλη, ο οποίος έχει τον Πρωθυπουργό on camera να δεσμεύεται για την αυτονόμηση του Μαρμαρά. Οι ίδιοι δηλαδή οι ενδιαφερόμενοι αμφισβητούν την αιτιολογική βάση της διάταξης.

      Εγώ δεν μπορώ να αναλάβω την ευθύνη για μία διάταξη για την οποία υπήρξε υπόσχεση για συνεργασία και στην οποία δεν συνεργαστήκαμε.

      Με αυτά που ξέρω μόνο για το Βραχάσι αφού με ρωτάτε...

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (εκτός μικροφώνου)

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αφού το ρωτάτε, για να έχετε πλήρη ενημέρωση, ακούστε. Υπήρχε ένα σοβαρό ενδεχόμενο, αυτό μπορείτε να το δείτε από πολλές ανακοινώσεις πολλών από τους ενδιαφερόμενους, μπορείτε να το δείτε σε ανακοινώσεις Κοινοτήτων της Χαλκιδικής, της Αιτωλοακαρνανίας, υπάρχουν αυτές τις μέρες. Αν μπείτε στον κόπο να διαβάσετε τις ανακοινώσεις, ακόμα και σε κείμενα της ΝΟΔΕ για την Νέα Σάντα Κιλκίς για παράδειγμα, να δείτε την ΝΟΔΕ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Νομού Κιλκίς τι λέει για την Σάντα. Μιλάνε όλοι για δέσμευση της κυβέρνησης ότι θα δώσει διέξοδο με τοπικά δημοψηφίσματα.

      Για περιπτώσεις, που δεν γνωρίζουμε τον αριθμό και το μέγεθος, πρόθεση της κυβέρνησης είναι να τις αντιμετωπίσει μέσω του Κώδικα με διατάξεις που θα λένε ότι για να αποσχιστεί το Βραχάσι και δεν ξέρω ποιος, θα γίνεται τούτο και τούτο. Θα υπάρξει πάγια διαδικασία ή αυτοτελής νομοθετική ρύθμιση με μία, δύο, τρεις περιπτώσεις;

      Του είπα, αν θέλετε να επιβάλλετε διάταξη μέσω του Κώδικα, θα αποχωρήσουμε από την Επιτροπή Διαλόγου. Διαφωνούμε κάθετα. Εάν έχετε νομοθετική ρύθμιση, καλέστε και την ΚΕΔΚΕ να δούμε τα πραγματικά περιστατικά, που διαχωρίζεται δηλαδή ο Μαρμαράς, που το Βραχάσι για παράδειγμα και επιφυλασσόμαστε να πάρουμε θέση. Αυτό ακριβώς είπα. Δεν είπα ούτε ναι, ούτε όχι. Να δούμε τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία φυσικά και δεν γνωρίζουμε στην ολότητά τους, για να πάρουμε θέση. Τα πραγματικά περιστατικά όμως, όπως αποδεικνύεται από τον διάλογο στην συνέχεια, διαψεύδουν τον κύριο Υπουργό. Ο Μαρμαράς έχει δέσμευση του Πρωθυπουργού on camera ότι θα τον αυτονομήσει.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Κουκουλόπουλε, επί της διαδικασίας είναι τελικά το πρόβλημα;

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, επί της ουσίας. Και η ουσία ποια είναι; Ότι σήμερα έχουν εμφανιστεί μέχρι την στιγμή που μιλάμε 51 τοπικές κοινωνίες, τέως Κοινότητες, οι οποίες διατυπώνουν με ονοματεπώνυμο ότι είχε δεσμευτεί η κυβέρνηση προεκλογικά μαζί τους. Αυτό είναι το ζήτημα. Που σημαίνει ότι η κυβέρνηση και η Αυτοδιοίκηση, αν με ρωτάτε ως Πρόεδρο της ΚΕΔΚΕ, δεν είναι αντιμέτωπη με μία περίπτωση στην οποία ενδεχομένως να συναινούσε. Εγώ δεν φοβάμαι να σας το πω. Η Κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με 51 ή 151 περιπτώσεις, γεγονός που δείχνει ανευθυνότητα, επιπολαιότητα και καταστροφικούς χειρισμούς και φτηνούς προεκλογικούς χειρισμούς. Καθαρά είναι τα πράγματα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Να κάνω μία ερώτηση κύριε Κουκουλόπουλε; Από την λίστα που μας δώσατε, αν εσείς καθόσασταν σε ένα τραπέζι με το Υπουργείο Εσωτερικών και λέγατε ότι αυτές οι 49 πληρούν τις προϋποθέσεις, θα συμφωνούσατε, ...

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι αδύνατο να συμφωνούσαμε σε τέτοιο αριθμό.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σε τριάντα, σε πενήντα, δεν θα έβγαιναν μετά άλλες 100-150 Κοινότητες οι οποίες θα ήθελαν για κάποιους λόγους να αυτονομηθούν;

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Το ερώτημά σας είναι υποθετικό. Δεν μας κάλεσε κανείς στο τραπέζι για να τοποθετηθούμε.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (εκτός μικροφώνου)

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ο κύριος Υπουργός ξέρετε τι είπε στην Επιτροπή της Βουλής, απαντώντας στους Βουλευτές που κατέθεταν βροχηδόν, με πρώτο και καλύτερο τον Αντιπρόεδρο της Βουλής, τον κύριο Σούρλα, που κατέθεσε έξι παρακαλώ αιτήματα απόσχισης Κοινοτήτων στον Νομό Μαγνησίας και ο έτερος Βουλευτής Νομού Μαγνησίας, ο κύριος Νάκος, μίλησε για Μαυρογυαλούρους, δεν ξέρω αν αυτά τα δύο συναντιούνται πουθενά, ας τα αφήσω λοιπόν απέξω.

Ο κύριος Παυλόπουλος λοιπόν, προχθές στην Επιτροπή της Βουλής απαντώντας στους Βουλευτές, μεταξύ αυτών και ένας Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο κύριος  Παπαγεωργίου που κατέθεσε μία τροπολογία για κάποιες ή κάποια Κοινότητα του Νομού Ευβοίας, απάντησε ότι στις τρεις περιπτώσεις, δεν δέχομαι προσθαφαίρεση στην τροπολογία όπως την έχω καταθέσει, αλλά μπορούμε με συναίνεση του συνόλου των τοπικών Βουλευτών και σύμφωνη γνώμη της ΚΕΔΚΕ να δούμε και άλλες περιπτώσεις.

      Εγώ ανοίγω περαιτέρω θέμα ή ο κύριος Παυλόπουλος και ποιος κάνει έναν τέτοιον χειρισμό, για να συνεννοηθούμε. Και για να πάρουμε θέση σε αυτό που ρωτάτε, καλά θα κάνει ο κύριος Παυλόπουλος να ρωτήσει και τον κύριο Μεϊμαράκη, να ρωτήσει και τα τοπικά του ψηφοδέλτια και να μας πουν σε πόσες εκατοντάδες περιπτώσεις έχουν δεσμευτεί προεκλογικά, για να του πούμε και εμείς ότι αν έτσι εννοεί την επανίδρυση του κράτους, ευχαριστούμε αλλά δεν παίρνουμε. Είναι πολύ καθαρό αυτό που σας λέω νομίζω. Είναι πάρα πολύ καθαρό.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό που πρέπει να απαντήσει η ΚΕΔΚΕ, είναι τελικά θα δεχτεί τον σχεδιασμό και την φιλοσοφία του Καποδίστρια ή θα τον αμφισβητήσετε αφήνοντας και εσείς ένα παράθυρο που λέει ότι θα αξιολογήσουμε τα πραγματικά περιστατικά;

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μα μιλάτε για μία διάταξη, η οποία θα ψηφιστεί σε λίγες ώρες; Κλήθηκε σε κανένα τραπέζι η ΚΕΔΚΕ που θα αξιολογήσει τα πραγματικά περιστατικά για να πάρει θέση; Δεν της δόθηκε η δυνατότητα να αξιολογήσει κανένα περιστατικό. Η αξιολόγηση πραγματικών περιστατικών δεν σημαίνει ότι θα λέγαμε κάπου ναι, ούτε αποκλείει φυσικά ότι θα λέγαμε κάπου ναι.

      Εσείς την αξιολόγηση των πραγματικών περιστατικών την οδηγείτε και την εκμαιεύετε σε μία κατεύθυνση που θα λέγαμε ναι σε μία, δύο ή πενήντα δύο περιπτώσεις. Από πού τεκμαίρεται αυτό; Πείτε μου.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (εκτός μικροφώνου)

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Πριν ενάμιση χρόνο ζητήσαμε από τον Υπουργό, πρώτον, να κλείσει τον δρόμο από τον Κώδικα. Δεύτερον, εάν υπάρχουν δεσμεύσεις, να μας καλέσει για να αξιολογήσουμε μαζί πραγματικά περιστατικά και τότε να πάρουμε θέση. Δεν πήραμε εμείς καμία θέση στο Συνέδριό μας, ούτε ναι ούτε όχι είπαμε για το Βραχάσι συγκεκριμένα. Ο Υπουργός δεσμεύτηκε να μας καλέσει και τελικά αξιολογώντας ο ίδιος τα πραγματικά περιστατικά, κατέθεσε μία διάταξη. Βγαίνει η Μίλατος με το Τοπικό της Συμβούλιο και το διαψεύδει και μιλάει για προσάρτιση, την οποία δεν αποδέχεται μεγάλο μέρος της κοινωνίας της Μιλάτου. Βγαίνει ο Μαρμαράς και αναιρεί το επιχείρημα της δέσμευσης του Πρωθυπουργού, δίνοντας το βίντεο που παίζει επί πέντε μέρες στην κεντρική πλατεία του Μαρμαρά να δείχνει τον κύριο Καραμανλή, δύο φορές on camera, να δεσμεύεται για την απόσχιση του Μαρμαρά; Ο κύριος Παυλόπουλος είπε είναι μόνο οι δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού, όλες οι άλλες δεν είναι δεσμεύσεις και μπορούμε να τις δούμε με μία άλλη διαδικασία.

      Πότε συζητήθηκε και πότε συμφωνήθηκαν τέτοια πράγματα; Ή πότε υπαινίχθηκε τέτοιο πράγμα η ΚΕΔΚΕ ή ο Πρόεδρός της, εγώ δηλαδή τα τελευταία χρόνια για τον Καποδίστρια; Πότε;

      Αντίθετα, μας ακούτε συστηματικά να μιλάμε για λιγότερους και ισχυρούς Δήμους και η τελευταία μάχη που δώσαμε για τον Κώδικα στην συνάντηση με τον κύριο Υπουργό, ήταν όταν επιμέναμε, εκτός από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους, να προστεθούν τα ευρωπαϊκά προγράμματα και ο κρατικός προϋπολογισμός για να χρηματοδοτεί το ειδικό πρόγραμμα εθελοντικών συνενώσεων.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Με τι λίστα που δίνεται ανοίγεται την όρεξη…

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εμείς ανοίγουμε την όρεξη; Η λίστα που σας δώσαμε είναι οι Κοινότητες που έχουν διατυπώσει προς το Υπουργείο και την Ένωσή μας τέτοια αιτήματα. Μα η απάντησή μας είναι η δήλωση που σας έκανα. Δεν έγινε κατανοητή; Δεν την διάβασα καλά;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Νομίζω ότι η διαφωνία μας, μάλλον από την πλευρά μου δεν είναι διαφωνία, είναι ότι εγώ έχω αντιληφθεί τελείως διαφορετικά αυτά που μου είπατε, γιατί κάθε αλήθεια έχει πολλές πλευρές στην χώρα μας.

      Εσείς αντί να πείτε ότι έχουν ή δεν έχουν πραγματικά αυτές οι τρεις Κοινότητες το δικαίωμα να αποσχιστούν ή όχι, ή δεν το θέλουμε καθόλου, δίνετε μία λίστα με άλλους πενήντα. Βλέποντας αυτοί στις ειδήσεις σήμερα το βράδυ ή στις εφημερίδες αύριο, θα βγουν Κοινοτάρχες από άλλους εκατόν πενήντα. Με καταλάβατε; Από υπαιτιότητα του Υπουργείου Εσωτερικών. Δεν λέω ότι είναι δική σας. Όμως αντί να το μαζέψετε εσείς και να πείτε ότι θέλουμε ισχυρή Τοπική Αυτοδιοίκηση με λιγότερους Δήμους, εδώ πάμε να κάνουμε ένα άλλο πράγμα τώρα. Μάλλον βάζετε και εσείς...

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Λυπάμαι αν δεν τα γράψαμε καλά. Από την πρώτη ανακοίνωσή μας και την δεύτερη χθες και σήμερα η δήλωσή μου, λέει: Σημείο πρώτον, να αποσυρθεί άμεσα η διάταξη. Σημείο δεύτερο, να προχωρήσουμε άμεσα στον διάλογο για λιγότερους και ισχυρούς Δήμους. Τώρα αν αυτά τα πράγματα υποκρύπτουν έμμεση στήριξη της διάταξης, δηλαδή σαν να μου λέτε αν είχε είκοσι τρεις αντί για τρεις θα συμφωνούσε η ΚΕΔΚΕ, νομίζω ότι...

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα ήθελα να ξέρω αν πραγματικά η ΚΕΔΚΕ και κυρίως εσείς,  ο Πρόεδρός της, συμφωνείτε με την αυτονόμηση του Βραχασίου, της Τσαριτσάνης και των Ζωνιανών.

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η Ένωσή μας δεν είχε ποτέ θέση και δεν μπορώ, επειδή είναι ζητήματα τα οποία τα συζήτησε επανειλημμένα και στο Διοικητικό Συμβούλιο και στα συνέδριά της και επειδή τυγχάνει να είμαι ο πρώτος και μοναδικός μέχρι σήμερα Πρόεδρος της Ένωσης από τον Καποδίστρια και μετά, δεν έχω κανένα δικαίωμα να μιλάω εκ μέρους της Ένωσης για ένα θέμα στο οποίο έχει τοποθετηθεί αρκετές φορές αρνητικά και ποτέ θετικά.

      Μπορώ όμως να σας πω προσωπικά ότι έχω προτείνει και στην προηγούμενη πολιτική ηγεσία της κυβέρνησης και στην σημερινή, στον κύριο Παυλόπουλο, πρότεινα στις περιπτώσεις Τσαριτσάνης και Βραχασίου - δεν γνωρίζω ειλικρινά στα Ζονιανά και για αυτό μιλάω για πραγματικά περιστατικά - εκεί που ήξερα ότι δεν ψήφιζαν οι άνθρωποι από το ’97 και μετά, έχουν καταθέσει τα εκλογικά τους βιβλιάρια και επειδή αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο δεν μπορεί κανείς να προσπερνά αδιάφορος, εγώ προσφέρθηκα και στην κυρία Παπανδρέου και στον κύριο Σκανδαλίδη και στον κύριο Παυλόπουλο και μπορείτε και τους τρεις να τους ρωτήσετε, ως Πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ που δεν έχω κανένα άμεσο ή έμμεσο συμφέρον, τους πρότεινα λοιπόν αν θέλουν να κάνουμε και λαϊκή συνέλευση και διαδικασία διαβούλευσης και να πάμε και μία και δύο μέρες να μείνουμε σε αυτές τις κοινωνίες και να μιλήσουμε και εμείς αυτοτελώς έξω από τα κόμματα και τις κυβερνήσεις, για να εξηγήσουμε στους ανθρώπους τι ακριβώς συμβαίνει έξω από πολιτικές διαδικασίες, γιατί η ΚΕΔΚΕ δεν είναι ούτε ο νομοθέτης του Καποδίστρια, ούτε η κυβέρνηση ή το κόμμα τάδε που δεσμεύεται. Είναι η συλλογική έκφραση όλων των ΟΤΑ.

      Προσφέρθηκα λοιπόν στην κατεύθυνση αυτή να αμβλύνουμε αυτές τις διαφορές και να γίνει αποδεκτός ο Καποδίστριας και στην συνέχεια εγώ θα είχα το θάρρος να εισηγηθώ, αν έβλεπα ότι είναι μπετόν αρμέ και δεν σπάει αυτό το πράγμα, να προχωρήσει ενδεχομένως, θα είχα το θάρρος να εισηγηθώ στην Ένωσή μας να ζητήσουμε σε μία-δύο περιπτώσεις ενδεχομένως να γίνει απόσχιση. Ακριβώς αυτό εννοούσα και όταν έλεγα από το βήμα του Συνεδρίου μας να δούμε πραγματικά περιστατικά και να τα παλέψουμε.

      Όμως πρέπει να σας πω ότι στην Τσαριτσάνη, είχαν δεσμευτεί δυστυχώς όλα τα κόμματα και την ξέρω καλά την Τσαριτσάνη, γιατί είναι κοντοχωριανοί μου ας μου επιτραπεί να πω. Είχαν δεσμευτεί όλα τα κόμματα για την Τσαριτσάνη και έτσι βέβαια ο όποιος ρόλος της ΚΕΔΚΕ ακυρωνόταν.

      Το πρόβλημα όμως στο οποίο επιμένω κυρίες και κύριοι, ότι κανένας μας δεν φανταζόταν ότι υπήρξαν τέτοιου τύπου υψηλότατες δεσμεύσεις σε τόσες περιπτώσεις. Εδώ υπάρχουν ανακοινώσεις Κοινοτήτων, τέως Κοινοτήτων, που μιλάνε για λαϊκή συνέλευση, στην οποία παρέστη ο σημερινός Υπουργός Εσωτερικών το 2001, πάρτε το ρεπορτάζ, δικά σας είναι, εκτός και αν είναι αναληθεί αυτά που μας στέλνουν με φαξ και αποδελτίωση, στην οποία ο σημερινός Υπουργός Εσωτερικών στην Κοινότητα, το  Παλαιοχώρι, στην Αρναία αν θυμάμαι καλά το λέει αυτό, όπου τους έπεισε και σε κομματική διαδικασία και σε λαϊκή συνέλευση, τους έπεισε, λέει, ο κύριος Παυλόπουλος να συμμετέχουν στις Δημοτικές Εκλογές γιατί μετά τις Βουλευτικές θα τους δώσει την δυνατότητα απόσχισης από τον Δήμο Αρναίας. Οι κάτοικοι του Παλαιοχωρίου Δήμου Αρναίας τα λένε αυτά, δεν τα λέει ο Πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ αυτά.

Αυτό το παγόβουνο που αρχίζει και αναδεικνύεται ειδικά το τελευταίο διήμερο με ανακοινώσεις, είχα υπόψη μου εγώ στις πρώτες συνεντεύξεις που έδινα. Και εντόπιζα την προσοχή των συναδέλφων σας στην περίπτωση της Μιλάτου που είναι διχασμένη κυριολεκτικά αυτήν την στιγμή, όπου το μισό χωριό θέλει να πάει με το Βραχάσι και το άλλο μισό αντιδρά έντονα, δεν θέλει να πάει με το Βραχάσι και στην περίπτωση του Μαρμαρά που υπήρχε άμεση δέσμευση του Πρωθυπουργού. Ξαφνικά βγαίνει τώρα η Νέα Σάντα Κιλκίς με ανακοίνωση και της λαϊκής συνέλευσης και της ΝΟΔΕ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Νομού Κιλκίς, κείμενα που τα έχει όλος ο Τύπος στην Θεσσαλονίκη σήμερα το πρωί, βγαίνει το Παλαιοχώρι Χαλκιδικής όπου οι κάτοικοι λένε ότι υπήρξε δέσμευση του Υπουργού, βγαίνει η Φαλάνη που μας λέει ότι όλοι οι υποψήφιοι της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ υπέγραφαν πριν πάνε να μιλήσουν προεκλογικά ότι θα πέσουν μέχρις εσχάτων αν δεν αυτονομηθεί η Φαλάνη και πάει λέγοντας. Εδώ μιλάμε για άλλες δεσμεύσεις που δεν γνώριζε κανένας. Εμείς ανοίγουμε ορέξεις όταν κάποιοι φρόντιζαν συστηματικά επί χρόνια να καλλιεργούν προσδοκίες εντελώς ανεδαφικές;

      Υπάρχει άλλη ερώτηση;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γνωρίζετε αν υπάρχει απειλή αποχής από τις επόμενες Δημοτικές Εκλογές. Αν προκύπτει αυτό από την εικόνα που έχετε από όλη την Ελλάδα.

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν μπορώ να προβλέψω κάτι τέτοιο, όπως δεν μπορώ και να το αποκλείσω δεδομένου ότι μίλησα με πάρα πολλούς αιρετούς, οι οποίοι ήταν από τους ηγέτες του αντικαποδιστριακού κινήματος, που είναι απογοητευμένοι γιατί θεωρούν από την δική τους πλευρά- είναι η δική τους άποψη- ότι η Κυβέρνηση με την συγκεκριμένη διάταξη επιβραβεύει τις ακραίες αντιδράσεις και τις παρανομίες και τις παρατυπίες και όχι εκείνους που απέσυραν και τις προσφυγές τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας μετά τις διαβεβαιώσεις ότι θα λυθεί πολιτικά το θέμα. Είναι ένας ισχυρισμός που διατυπώνεται σε πάρα πολλές ανακοινώσεις και εμένα μου τον έχουν πει δεκάδες αιρετοί αυτές τις μέρες με ονοματεπώνυμο, από όλους τους πολιτικούς χώρους. Θεωρούν δηλαδή, καταλογίζουν και στον Υπουργό Εσωτερικών ότι τους οδήγησε σε σταμάτημα των προσφυγών κατά του Καποδίστρια στο Συμβούλιο Επικρατείας, ως στέλεχος τότε της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, διαβεβαιώνοντάς τους μαζί με άλλα στελέχη ότι η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ όταν θα γίνει κυβέρνηση θα λύσει πολιτικά το θέμα.

      Αυτά δεν μπορώ να τα υιοθετήσω. Βέβαια, έχουν γραφτεί κιόλας σε πάρα πολλές ανακοινώσεις τέτοιοι ισχυρισμοί. Δεκάδες πάντως αιρετοί μου έχουν πει και εμένα και μπορώ να πω και τα ονόματα. Δεν είναι βέβαια αυτό το ζητούμενο.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (εκτός μικροφώνου)

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Πάντως έξω από τα υπόλοιπα και επί της ουσίας, εγώ θέλω να σας πω για δύο περιπτώσεις. Η μία περίπτωση, για να αξιολογήσουμε και κάποια πράγματα, η μία περίπτωση είναι η Τσαριτσάνη, στην οποία δυστυχώς όπως σας είπα δεσμεύτηκαν όλα τα κόμματα. Το τελευταίο σπίτι της Τσαριτσάνης από το πρώτο σπίτι της Ελασσόνας ή το ανάποδο, απέχουν κάπου 270 μέτρα. Μία απλή ρυμοτόμηση, πολεοδόμηση είκοσι στρεμμάτων μεταξύ των δύο οικισμών, τα συνενώνει και πρακτικά. Επειδή ήξερα τις αντιδράσεις της Τσαριτσάνης, επειδή περνούσα χρόνια ολόκληρα οδικώς όταν πήγαινα προς Λάρισα ή και ως Αθήνα από τον τόπο μου και έβλεπα τις αντιδράσεις με τα πανώ, σταματούσα κιόλας και ρωτούσα και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν γινόταν μία πολιτική καθαρά διαδικασία από όλα τα κόμματα, αντίστροφη εντελώς. Να σας πω και το σοβαρότερο, το ξέρει εδώ ο Γενικός μας Διευθυντής και το ξέρω και εγώ βέβαια, είχε κάνει και Περιφερειάρχης παλαιότερα στην Λάρισα, το επιβεβαίωσα και τώρα με τον κύριο Κούπα, τον νυν Περιφερειάρχη, που είναι και πατριώτης μου, επτακόσιοι κάτοικοι της Τσαριτσάνης εργάζονται καθημερινά στην Ελασσόνα. Αν είναι δυνατόν ως συντεταγμένη Πολιτεία να μην έχουμε το σθένος και τον τρόπο να πάμε και να πείσουμε για το αυτονόητο κάποιους ανθρώπους.

      Η δεύτερη περίπτωση - που έχει προκύψει και την οποία κατέβασε την προηγούμενη εβδομάδα δυστυχώς ο Νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας, ο κύριος Σταμάτης και για την οποία υπάρχει ανακοίνωση που καταλογίζει ξεσήκωμα στον κύριο Μεϊμαράκη, γεγονός για το οποίο είχα ενημερώσει τον κύριο Παυλόπουλο πριν από έξι μήνες - είναι ο Άγιος Κωνσταντίνος στο Αγρίνιο. Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Άγιος Κωνσταντίνος είναι «Ναγκόρνο Καραμπάχ». Περιβάλλεται πανταχόθεν από τον Δήμο Αγρινίου. Είναι δύο πολεοδομικά τετράγωνα που περιβάλλονται εξ ολοκλήρου από τον Δήμο Αγρινίου. Είναι ένα «Ναγκόρνο Καραμπάχ». Είναι πολεοδομημένη εδώ και δεκαετίες όλη η περιοχή. Μα είναι δυνατόν ο σημερινός Υπουργός Άμυνας και ο νυν Νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας, να κατεβαίνει και να έχει κλείσει με τον κύριο Μαγγίνα και να κατεβάζει, δεν λέω για τις άλλες δύο Κοινότητες Αιτωλοακαρνανίας γιατί δεν τις γνωρίζω.

      Εγώ θέλω να σχολιάσω δύο περιπτώσεις και στην πρώτη περίπτωση θεωρώ υπόλογους όλους μας για την Τσαριτσάνη. Θεωρώ έγκλημα να μην  μπορούμε μία ολόκληρη κοινωνία και ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα, τουλάχιστον την Τσαριτσάνη, να την πείσουμε ότι πρέπει να είναι ένας Δήμος με την Ελασσόνα. Ας το πούμε Δήμο τάδε, δεν ξέρω τι θα τον πούμε. Είναι συνενωμένα.

Αυτοί οι άνθρωποι υιοθέτησαν μία ακραία λογική, δεν δέχονταν μηχανήματα για αποχιονισμούς, κατέθεσαν τα βιβλιάρια, δεν δέχονταν έκδοση πιστοποιητικών, έχουν δημιουργηθεί τεράστια προβλήματα με συντάξεις, ΟΓΑ και τα λοιπά και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν ακολουθήσαμε μία άλλη μέθοδο. Εμείς αυτό προτείνουμε όλα τα χρόνια. Μπορείτε να ρωτήσετε τρεις Υπουργούς με τους οποίους συνλειτούργησα ως Πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ. Τους έλεγα, πριν μου πείτε ποια είναι η θέση μου για την Τσαριτσάνη, εγώ σας προτείνω διαδικασία δύο, τριών ημερών στην Τσαριτσάνη, να καθίσουμε και να πούμε στους ανθρώπους τι συμβαίνει και να προσπαθήσουμε να τους πείσουμε και να είμαστε όλοι μαζί. Όχι να πάμε να βγάλουμε κομματικό όφελος ή προσωπικό όφελος κάποιος από εμάς από μία τέτοια διαδικασία.

Παλιά η Ελασσόνα ήκμαζε. Πριν την έντονη ανάπτυξη της Λάρισας που τα μάζεψε όλα από την Θεσσαλία, η Ελασσόνα ήταν ένας τόπος που ήκμαζε. Έχει ιστορία και τα λοιπά. Την Τσαριτσάνη την θεωρούσαν χωριό. Αυτοί όμως οι δύο οικισμοί πολεοδομικά είναι στα όρια της συνένωσης. Είναι ενιαίο πολεοδομικό συγκρότημα παρά  270 μέτρα. Προφανώς υπάρχουν τέτοιου τύπου ζητήματα. Δεν καταλαβαίνετε ποιο είνα το υπόβαθρο αυτών των αντιδράσεων;

      Νομίζω πως αν το πολιτικό σύστημα της χώρας ήθελε να βγάλει απέξω την πολιτική σκοπιμότητα των εκάστοτε κυβερνώντων και αντιπολιτευομένων και πήγαινε και έκανε τρεις ανθρώπινες και πολιτισμένες διαδικασίες, εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν περιθώρια ακόμα και για την Τσαριτσάνη. Το πιστεύω αυτό που σας λέω.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (εκτός μικροφώνου)

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Με τα Ανώγεια δεν είμαι αυθεντικός γνώστης, αλλά διαπίστωσα τα τελευταία πέντε -έξι χρόνια λόγω της πολλής κουβέντας για τον Καποδίστρια, ότι όλα τα ανέκδοτα που ήξερα εγώ ως Βορειοελλαδίτης για τους Πόντιους, γιατί εμείς ξέρουμε περισσότερα οι Μακεδόνες ανέκδοτα για τους Πόντιους από όσα κυκλοφορούν στην Αθήνα, τελικά είναι ανέκδοτα που προϋπήρχαν εδώ και πολλές δεκαετίες μεταξύ Ζονιανών και Ανωγειανών αν δεν το ξέρετε. Υπάρχει μία τέτοιου τύπου σχέση. Είναι κατανοητό το ζήτημα. Αν δει όμως κανείς την αφετηρία της αντίθεσης, νομίζω ότι μπορεί να προχωρήσει, να δρομολογήσει μία διαδικασία. Μια διαδικασία να το ξεπεράσει το πρόβλημα αυτό.

      Δηλαδή εμείς είδαμε με τα μάτια μας να δίνουν τα χέρια Ισραηλινοί με Παλαιστινίους αυτοδιοικητικούς και δεν μπορούν να δώσουν τα χέρια οι Ζονιανοί με τους Ανωγειανούς; Εγώ δεν το δέχομαι αυτό το πράγμα. Δεν μιλάω τώρα για την διάταξη. Μιλάω γενικότερα για το πώς προσεγγίζουμε στην Ελλάδα θέματα. Δεν δέχομαι ότι τέτοιου τύπου διαφορές, δεν υπάρχει τρόπος να λυθούν.

Απλά πρέπει να κοπιάσουμε και συνήθως αποφεύγουμε να κοπιάζουμε. Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε σήμερα όλοι και ο κύριος Παυλόπουλος, για τον οποίο τόσα είπα σήμερα, αν του πείτε, λιγότεροι και ισχυροί Δήμοι λέει και αυτός. Πώς είναι δυνατόν να λέμε το ίδιο και τώρα και με τους προηγούμενους και να δρομολογούμε έμμεσα ή άμεσα άλλες διαδικασίες; Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα. Η ΚΕΔΚΕ δεν έχει κανένα συμφέρον με την έννοια την ετυμολογική συμφέρον, όποια και αν της δώσει κανείς. Να συμπεριφέρεται έτσι ή αλλιώς. Όπως υπάρχει η Κοινότητα τάδε με κατοίκους, θα υπάρχει και το Βραχάσι. Θα έχει ένα μέλος επιπλέον η Ένωση που λέγεται ΚΕΔΚΕ. Δεν αλλάζει κάτι στην δομή και στον  χάρτη της ΚΕΔΚΕ για να υπάρχει συμφέρον σε μέρος της ηγεσίας της ΚΕΔΚΕ ή στο όλο της ΚΕΔΚΕ και είναι υποχρεωμένη την επαύριο η ΚΕΔΚΕ να συμπεριφερθεί σε αυτές τις Κοινότητες της καινούργιες ως φυσικά της μέλη και να προστρέξει να τις βοηθήσει με το ελάχιστο κόστος λειτουργίας και οτιδήποτε άλλο για να σταθούν όρθιες και να μην καταρρεύσουν την επόμενη μέρα. Αυτή είναι μία άλλη πλευρά. Δεν μιλάμε για αυτό όμως.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εσείς γιατί δεν προσπαθήσατε να βρεθούν λύσεις;

Π. ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Λέτε να κάναμε λίγες προσπάθειες; Ξέρετε πόσες περιπτώσεις, σε πόσες περιπτώσεις έχουμε αμβλύνει τις αντιθέσεις; Στην Μίλατο το ’98 δεν ψήφισε κανείς και το 2002 ψήφισαν 280 στις Νομαρχιακές Εκλογές λόγω Ζουράρη και 140 στις Δημοτικές Εκλογές. Οι μισοί ακριβώς πείστηκαν και η Μίλατος σήμερα έχει Τοπικό Συμβούλιο, το οποίο είναι διακομματικό και το οποίο ομόφωνα βέβαια ζητά να παραμείνει στον Δήμο Νεάπολης.

      Εμένα η κοινή μου λογική λέει ότι αν η Μίλατος έμενε στον Δήμο Νεάπολης και σε τούτες εδώ  τις εκλογές που έρχονται τον Οκτώβρη, θα ψήφιζαν προφανώς 200 και στις άλλες εκλογές θα ψήφιζαν 300. Αυτό τι σημαίνει; Ότι τελικά δεν είναι τόσο υπέρτερα τα ζητήματα που οδηγούσαν σε αποχή τους κατοίκους. Αυτό λέει το δικό μου συμπέρασμα.

      Όπως το γεγονός ότι στο Παλαιοχώρι που λέμε, της Αρναίας, δέχτηκαν να ψηφίσουν. Το ’98 σε σχέση με το 2002, ήταν τεράστιος ο αριθμός των Κοινοτήτων που δεν είχαν πάρει μέρος στις εκλογές. Ήταν αποτέλεσμα συγκεκριμένης μας δραστηριοποίησης. Εγώ στην πρώτη δημοτική περίοδο ως Πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, είχα γυρίσει όλη την Ελλάδα και ήταν αφιερωμένες οι περιοδείες μας όλες αποκλειστικά στον Καποδίστρια. Κάποιοι συνάδελφοί σας που έκαναν παλιότερα αυτοδιοικητικό ρεπορτάζ, το ξέρουν πολύ καλά αυτό.

      Νομίζω πως ολοκληρώσαμε. Υπάρχουν άλλες ερωτήσεις; Δεν υπάρχουν. Ευχαριστώ πολύ.

http://www.kedke.gr/pdf/syntypou_kapodistrias280206.doc