Διαβάστε εδώ: ΜΠΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ - Let's wait until the storm passes: Αφιέρωμα στον πραγματικό "Αλέξη" Ζορμπά:
«Αναφορά στον Γκρέκο» : «Πήρε να κρυσταλλώνεται μέσα μου ο μύθος του Ζορμπά. Στην αρχή μια μουσική ταραχή, ένας ρυθμός καινούριος, λες και γρηγόρεψε να κυκλοφορεί στη βασιλόφλεβά μου το αίμα. Ένιωθα πυρετό και ζάλη, δυσκολοξεδιάλυτη ηδονή και δυσφορία, σα να μπήκε μέσα στο αίμα μου κάποιο ξένο ανεπιθύμητο σώμα. Όλος μου ο οργανισμός αναστατώθηκε και χίμηξε να το διώξει˙ μα αυτό αντιστέκουνταν, παρακαλούσε, έριχνε ρίζες και πιάνουνταν πότε από το ένα σπλάχνο, πότε από το άλλο, και δεν ήθελε να φύγει. Ένας σπόρος είχε γίνει, ένα σκληρό σπειρί σιτάρι, κι ένιωθε θαρρείς μέσα του φυλακωμένα να κιντυνεύουν τ’ αστάχυα και το ψωμί και μάχουνταν απελπισμένα να μη χαθεί για να μη χαθούνε. […] Κίνησαν ευτύς γύρα από τον ξενομπάτη σπόρο να τρέχουν οι λέξες, οι ρίμες, οι παρομοίωσες, να τον κυκλώνουν και να τον θρέφουν σαν έμβρυο. Ξαναζωντάνεψαν οι λιγοθυμισμένες θύμησες, ανέβαιναν οι βουλιαγμένες χαρές και πίκρες, τα γέλια μας κι οι ανεβάλλουσες κουβέντες. Όλες οι μέρες που περάσαμε μαζί διάβαιναν από μπρος μου, άσπρες, χαριτωμένες, γεμάτες γουργουρητά, σαν περιστέρες˙ ανέβηκαν ένα πάτωμα πιο αψηλά από την αλήθεια, δυο πατώματα πιο αψηλά από την ψευτιά οι θύμησες˙ μεταμορφώνουνταν σιγά-σιγά ο Ζορμπάς και γίνουνταν παραμύθι. Τη νύχτα δείλιαζα να πέσω να κοιμηθώ˙ ένιωθα στον ύπνο μου το σπόρο να δουλεύει˙ στην άγια γαλήνη της νύχτας τον αφουκράζουμουν, σα μεταξοσκούληκας να τρώει, να τρώει τα φύλλα της καρδιάς μου και να θέλει να τα κάμει μετάξι. […] Τι χαρά να ’σαι μόνος, ν’ ακούς απόξω από το κατώφλι σου τη θάλασσα ν’ αναστενάζει και να ξεσπούν απάνω στις λεμονιές και τα κυπαρίσσια της αυλής τα πρωτοβρόχια! Και να νιώθεις στη μέση-μέση του σπλάχνου σου ένα σπόρο να σε τρώει! Ο Ζορμπάς κείτουνταν μέσα μου σα μια χρυσαλλίδα, φασκιωμένη σε σκληρή διάφανη φλούδα, και δε σάλευε˙ μα ένιωθα πως κρυφά, αθόρυβα, μέσα στη βουβή ετούτη χρυσαλλίδα, ξακλουθούσε μέρα νύχτα μια αξεδιάλυτη, όλο μυστήριο κατεργασία, γέμιζαν αγάλια αγάλια οι φυραμένες φλέβες της, μαλάκωναν οι ξεραμένες σάρκες, τώρα να θα ράγιζε η φλούδα στις πλάτες και θα πρόβαιναν, αμέστωτες, σγουρές κι ανήμπορες ακόμα, οι φτέρουγες. ΄Ένα σκουλήκι ήταν ξαπλωμένο μέσα στη χρυσαλλίδα και το ’χε συνεπάρει θεία ξαφνικιά παραφροσύνη κι στόμα, φωνάζουν να περμαζώξω από τη γης, από τη θάλασσα, από τον αέρα το ήθελε να βγει πεταλούδα.»
Οι συγγενείς - οικογένεια εμμένουν στις δικές τους εκδοχές για τον συγγραφέα και τον Ζορμπά"
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 1957 τα παιδιά του Ζορμπά' ο Μανώλης Ζορμπάς και ο Ανδρέας Ζορμπάς αντιδρούν στην εικόνα που έπλασε ο Καζαντζάκης για τον πατέρα τους' θεωρώντας το περιεχόμενο του βιβλίου "ύβρης", όμως αργότερα σταμάτησε η διαμάχη καθώς η εγγονή του Ζορμπά' η Anna Gajger δήλωσε πως ο συγγραφέας "
περιέγραψε ένα εκπληκτικό τύπο ανθρώπου"
Ο Καζαντζάκης χαρακτηριστικά αναφέρει για τον Ζορμπά) "ο εξαίσιος αυτός φαγάς! πιοτάς! δουλευταράς! γυναικας κι αλήτης, η πιο πλατιά ψυχή! το πιό σίγουρο σώμα! η πιο λεύτερη κραυγή που γκρίσα στη ζωή μου
(Εισαγωγή στο Βίος και Πολιτεία του ΑλέξηΖορμπά)
Η κόρη του Ζορμπά' η Ανδρονίκη φαίνεται π.ς ήταν πικραμένη 'επειδή ο πατέρας της την εγκατέλειψε στην Καλαμάτα". Απέναντίας' ο Καζαντζάκης έφερε γαμπρό απο τον Πόντο' τον Κώστα Κεχάεφ και του έδωσε χρήματα για να ανοίξει το μετέπειτα γνωστό φωτογραφείο "ΦLώτο Κεχάεφ" κοντά στην μπαπαντή".
Η Εβίτα Κεχαγιά-Βαρελά δισέγγονη του Ζορμπά( θεωρεΐ πως ο Ζορμπάς ήταν το Alter Ego του Καζντζάκη
https://www.academia.edu/33599308/%CE%9A%CE%91%CE%96%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%96%CE%91%CE%9A%CE%97%CE%A3_%CE%96%CE%9F%CE%A1%CE%9C%CE%A0%CE%91%CE%A3_%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9_%CE%BA%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%82_%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82_%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BD%CE%B7_%CF%82_%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B9_%CE%B1%CF%82
Σχετικά με τον πραγματικό Ζορμπά, αρχικά ο ίδιος ο Καζαντζάκης σε συνέντευξή του το 1958, στο περιοδικό "Καινούργια Εποχή" αναφέρει: "Ο ΖΟΡΜΠΑΣ ΥΠΗΡΞΕ. Όλα σε κείνο το βιβλίο είναι αληθινά. Λεγόταν Γιώργης Ζορμπάς. Όχι Αλέξης. Έχω και πολλά γράμματά του. Μπορεί να τα δημοσιέψω κάποτε. Ήτανε Μακεδόνας".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης σε μια απαντητική επιστολή του Καζαντζάκη προς τον πρωτότοκο γιο του Ζορμπά, Ανδρέα, Αξιωματικό του Στρατού το 1957, σε αντιρρήσεις που είχε τόσο ο ίδιος όσο και η λοιπή οικογένειά του για το βιβλίο που είχε εκδοθεί, ο Καζαντζάκης έγραφε: «Σπάνια αγάπησα και τίμησα άνθρωπο όπως τον Ζορμπά.
Τον παράστησα στα γραφτά μου ως ένα ανώτερο ελεύθερον άνθρωπο κ’ είναι τώρα ένδοξος για χιλιάδες ανθρώπους στην Ευρώπη και στην Αμερική. Θεωρήθηκε πρότυπο του ελεύθερου ανθρώπου και πολλοί στην Αμερική θέλουν να ιδρύσουν Συλλόγους στο όνομά του «Οι φίλοι του Ζορμπά». Πέρυσι ακόμα γράφηκε στις ελληνικές εφημερίδες πως ανώτερος υπάλληλος της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα είπε πως αφότου διάβασε τον Ζορμπά, του ‘ρχεται να τα παρατήσει όλα και ν’ ακολουθήσει το παράδειγμά του.
Έχω στη διάθεσή σας ολόκληρο τόμο από κριτικές ευρωπαϊκές κ’ αμερικάνικες, που εγκωμιάζουν την προσωπικότητα του Ζορμπά.
Αυτά έκαμα για τον πατέρα. και τώρα ο γιος παραπονάται.»
https://www.e-storieskritis.gr/2017/06/blog-post.html