Παλαιοχώρι Χαλκιδικής: 12/06/22

Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις/αποδείξεις 
που ενισχύουν την εκδοχή 
ότι 
στην κορυφή του βουνού Καμήλα 
ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ 
✅ το υστεροβυζαντινό/μεταβυζαντινό ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ 
και 
✅ η ΚΑΘΕΔΡΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΒΟΥ 
ως περιοχή ΚΑΚΑΒΟΣ / ΣΙΔΗΡΟΚΑΥΣΤΟΥ.

βορειότερα το ΚΟΝΤΟΓΡΙΚΟΥ (η Χωρούδα κοντά στο Ρέμα Λοτσάνικο), 
και πάνω από Κασαλούπων, η Σκορίβιτζαν περιοχή στις Σκουριές 

 Καστέλλι στη θέση Νέπωσι του Παλαιοχωρίου Χαλκιδικής,
 ως Κάστρο ή Ποταμό του Προκρέντος ή Κοπρέντου, 
 ως Καστέλλι ή Κάστρο ή Επίσκεψις ή Καπετανίκιω της Αραβενικειας ή Ρεβενικείας ή Ραβενίτζης

ΚΑΙ ΟΤΙ η ΒΑ Χαλκιδική είναι η περιοχή ΣΙΔΗΡΟΚΑΥΣΙΑ .... 

ΌΛΑ ΑΥΤΑ ΣΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ...
μετά ο ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ ΣΕΛΙΜ ΕΊΔΕ ΑΝΑΠΤΥΞΗ !!!

[μια συνέχεια της εκδοχής στην περιοχή για το που διαχρονικά (Αγραμάδες) τοποθετούνται η "Augea", η "εξ Αρνών" και η "Chalkis" των Χαρτών/Γραπτών Πηγών;] ...

όπως αναφέρει ο
ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ Κ.ΠΕΡΓΑΜΗΝΟΥ ΚΑΙ Γ.ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ [Iνδικτυώνος 4 (αντίγραφο) (1320-21)].
"... (και) το πλ(η)σ(ίον) αυτ(ού) [λί]θινον [σ]ύνορον αφίη[σι] τα [δί]καια της Ρεβενικεί(ας), παρα[λαμβάνει] τα των Κασα[λούπ(ων)], καθαρ(ώς) [π]ρ[ο(ς)] άρκτον [όρων], περπα[τεί] την ρά[χιν], ευ[ρίσκει εις] την οδ[όν την] από του Κοντογρίκου [εις το] Παλαιοχώρ(ιον) απάγουσ(αν) λίθινον [σύνορ(ον)], διέρχετ(αι) την Σκορίβιτζαν, φτάνει την κιστέρ[ναν] είτα ορμά προ(ς) βορραν, διέρχετ(αι) τ(ους) σκλήθρ(ους), ενούται τοι(ς) δικαίοις τ[ων] Λιβαδίων, απέρχετ(αι) [εις τον] Γράν[τζον] ένθα (και) αντί [συν]όρ[ου] τμήμα κίο[νος] μαρμάρινο ίσταται, αφίηση τα δίκαια των Λιβαδίων,[ε]χ[ε]ται των δικαίων της σεβά[σμιας] μονής της Λαύ[ρας], κατερχ[ετ(αι) και ει]σέρχετ(αι) εις τ(ον) ποτα[μ(όν)] τον από τ(ων) Λιβα[δί]ων κατερχόμ(εν)ων ... "
https://www.palaiochori.gr/2018/04/perihorismos-de-pergamenos-et-pharisee.html

Λεπτομέρεια από Greek Ptolemy map of Europe c. 1300. In Vatican library.

Υπάρχουν ενδείξεις για 2 τοποθεσίες (1η στα ~200m και 2η στα ~250m νοτιότερα του υποπλατώματος που περιγράφεται ως Α παρακάτω) με πιθανές πηγές που υδροδοτούσαν την εγκατάσταση αφού από εκεί πηγάζει το Ρέμα που διέρχεται από την Μεγάλη Παναγία (Σκορίβιτζαν, περιοχή ή ρυάξ στο Παλαιοχώριο της Ρεβενικείας για Π.Θεοδωρίδη) όπως επίσης Αγραμάδες.

Χρήσιμες Πηγές : 1. "Thus, the identification of places remains aproblem. Another problem that still exists is the identification of the exactgeographical location of settlements. The tax registers make no mention at allof geographical locations, since the sources make no use of any units for themeasurement of distance in order to specify the geographical location of aplace. As a result, any minor relocations of settlements are not evident inthese sources. The historian must, therefore, seek other sources or researchmethods in order to determine the geographical location of a settlement thathe/she encounters in the Ottoman sources." «Οθωμανικά φορολογικά μητρώα και γεωϊστορία», Φωκίων Κοτζαγεώργης, Επίκουρος Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, σελ 9 2. Κολοβός Α. Ηλίας, Χωρικοί και μοναχοί στην Οθωμανική Χαλκιδική, 15ος - 16ος αιώνας, διδακτορική διατριβή,
3. "Πίνακα τοπογραφίας του Αγιορείτικού παραγωγικού χώρου" Π.Θεοδωρίδη (Κληροομία τ.13 Θεσσαλονίκη, 1981)
4. Χάρτες Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού

Αναλυτικά:
"Στην κορυφή του όρους Καμήλα (khamilo vouni στους βρετανικούς στρατιωτικούς χάρτες, Καστέλλι με 913m σε ελληνικούς) υπάρχει ένα πλάτωμα (όπως απεικονίζεται και στο χάρτη) που οροθετείται στο υψόμετρο 880m.

Εντός αυτής της οροθέτησης υπάρχουν δύο σημεία κορυφής (από αυτό προκύπτει και το ΚΑΜΗΛΑ) σε σημεία που δείχνουν βατό υπερυψωμένο υποπλάτωμα (Χωρίον, Καστέλι, Καστέλι και Χωρίον, Μονύδριον και Χωρίον, Μονή και Χωρίον) : Α) Νότιο, με υψόμετρο ~900m έως 909,79m και Β) Βορειότερα σε 500μ και υψόμετρο ~900 έως 907,83m το άλλο.

Αυτό δε (το πλάτωμα) γίνεται ακόμη μεγαλύτερο σε έκταση όταν η περίκληστη οροθετική λογική γίνει το υψόμετρο 840m, όπου σε αυτή την περιοχή υπάρχουν και εμφανή σημάδια από ερείπια κτίσματος (Πύργος, στα ΝΔ του Α σε απόσταση ~350m)

/*/

Περιοχή όπου ίδρυσε Μονή ο Ιωάννης Κολοβός (Βραχύσωμος) στην βυζαντινή περιοχή των Σιδηροκαυσείων και μετεξελίχθηκε σε "Χωρίον".

Καραμανίδου Άννα (1991). Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου Κολοβού - Ιερισσός. Βυζαντινά. τόμ.16 σ.396-399.

Ἡ μονή Κολοβοῦ εἶναι ἀπό τά πρῶτα ὀργανωμένα μοναστήρια στή Χαλκιδική. Εἶναι ἀρχαιότερη ἀπό τά μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους κατά ἕνα περίπου αἰώνα. Ἔπαιξε σπουδαῖο ρόλο, ἰδίως στά τέλη τοῦ 9ου καί στίς ἀρχές τοῦ 10ου αἰ., στήν ἀνάπτυξη τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας καί ἀνακηρύχθηκε αὐτοκρατορικό Μοναστῆρι. Εἶχε μεγάλη περιουσία ἀπό τήν συγχώνευση πολλῶν Μονῶν τῆς Βόρειας Χαλκιδικῆς. Ἀπό τό 980 γίνεται μετόχι τῆς Μονῆς Ἰβήρων. Τό 1329 ἦταν ἤδη σέ ἐρειπιώδη κατάσταση.
https://www.palaiochori.gr/2022/11/blog-post_28.html

Αυτή η πληροφορία που λέει ότι μετά το 980 γίνεται μετόχι της Μονής Ιβήρων είναι άλλη μια ισχυρή ένδειξη αφού και σήμερα υφίσταται σε ένα μεγάλο τμήμα του βουνού πέριξ της Πιάβιτσας και του Κακαβου ως Μετόχι της Μονής Ιβήρων.
Είναι το Μοναστηριακό δάσος Νταμπίζ (> 937,728 στρεμμάτων) στα γεωγραφικά όρια του σημερινού Νεοχωρίου Χαλκιδικής όπου διέρχεται και το Ρέμα Λοτσάνικο. / Νταμπίζ : dab-iz με (σλαβο)μακ. dab «βελανιδιά» και αλβ. (υποκοριστικό;) επίθημα -iz όπως στο αλβ. kurr-iz. [πηγή: smerdaleos] / 937,728 στρεμμάτων, που με αναγκαστική απαλλοτρίωση χωρίς να προσφύγει η Μονή στο ΣΤΕ για ακύρωση, είναι ... ο χώρος απόθεσης που θα δέχεται 23.500.000 τόνους βιομηχανικών αποβλήτων εμπλουτισμού από το μεταλλείο των Σκουριών.

/*/

* Κάκαβος : α) Παραφθορά στο λατινικό Άκβα (Acqua) λόγω των πολλών υδάτων εκ των πηγών που την περιβάλλουν. (σλαβικής καταγωγής;).
β) όρος αυτός έχει την ίδια ετυμολογία με τη σούπα κακαβιά, εν τέλει από το αρχαιοελληνικό κακκάβη «τρίποδη χύτρα» (συνέχισε ως ουδέτερο *κακκάβιον > κακκάβι). [πηγή: smerdaleos],
γ) με βάση την εκδοχή β η ΠΑΛΙΑ ΚΑΘΕΔΡΑ ΤΗΣ ΚΟΛΟΒΟΥ που εντοπίζει ο Θεοδωριδη Π. μιλά ο Σμυρνάκης και αναφέρει η Καραμανίδου Α.

* Τζέρνη - Μάλλον από το πρωτοσλαβικό επίθετο *čĭrnŭ «μαύρος», πρβ. βουλγ. Černi Vrăχ «Μαύρη Κορυφή» και σρβ/κρ. Crna Gora «Μαυροβούνιο».

* Γραδίτσα «οχυρωμένο λόφο» = «Καστράκι» (βλ. νοτιοσλαβ./OCS gradъ «κάστρο» + υποκορ. -ica).

Μάλλον δεν υπάρχει θηλυκό νοτιοσλαβικό τοπωνύμιο *Grad-ica, νομίζω πως η κατάληξη -ίτσα μάλλον προέκυψε από παραφθορά του σλαβικού τοπωνυμίου από μεταγενέστερη μη σλαβική γλώσσα. Οι συνήθεις σλαβικοί τύποι είναι το αρσενικό υποκοριστικό *gord-ĭcĭ (βλ. Γαρδίκι και Graz Αυστρίας) και το ουδέτερο *gord-išče (ή «μεγάλο κάστρο» ή «παλιόκαστρο, ερειπωμένο κάστρο»).
Νοτιοσλαβικοί απόγονοι του *gord-ĭcĭ:
βουλγ., μακ. και σλοβεν. gradec
σρβ./κρ. gradac
Νοτιοσλαβικοί απόγoνοι του *gord-išče: Gradište και Gradišče (βλ. Gradisca d’Isonzo στα σύνορα Ιταλίας-Σλοβενίας = σλοβεν. Gradišče ob Soči).
Δυτικοσλαβικός κλάδος:
Οι Χουσίτες Τσέχοι Θαβωρίτες (περ. 1420) έκαναν κέντρο τους το παλιό/ερειπωμένο κάστρο Hradiště, το οποίο μετονόμασαν σε Θαβώρ (Tábor).
Tábor was initially called Hradiště hory Tábor (“fortified settlement of the Tábor mountain”). … In around 1270, a short-lived settlement called Hradiště (meaning “gord”) was founded, which was destroyed most likely in a rebellion against King Ottokar II of Bohemia in 1276.
ανατολικοσλαβικός κλάδος: *gord-išče > gorod-išče (βλ. τοπωνύμια Gorodišče Ρωσίας, Horodyšče Ουκρανίας κλπ). [πηγή: smerdaleos]

Το τοπωνύμιο Gradec είναι σχετικά κοινό στη Σλοβενία ​​και προέρχεται από το σλοβενικό κοινό ουσιαστικό gradec «μικρός περιφραγμένος οικισμός» (το οποίο μόλις αργότερα ανέπτυξε τη σύγχρονη έννοια «κάστρο, κάστρο»). [Snoj, Marko. 2009. Etimološki slovar slovenskih zemljepisnih imen . Ljubljana: Modrijan and Založba ZRC, σελ. 149.] 

Ωστόσο, ο γλωσσολόγος Anton Breznik (1881–1944) πρότεινε ότι σε αυτή την περίπτωση το όνομα προέρχεται από το σλοβενικό ουσιαστικό grod «rib, ridge», αναφερόμενος στη θέση του οικισμού σε μια κορυφογραμμή. [Simonič, Ivan. 1935. "Kočevarji v luči krajevnih in ledinskih imen." Glasnik Muzejskega društva za Slovenijo 16: 61–81 και 106–123, πίν. 63.] 
Το γερμανικό όνομα Grodetz προέρχεται από το σλοβενικό όνομα. [Petschauer, Erich. 1980. «Die Gottscheer Siedlungen – Ortsnamenverzeichnis». Στο Das Jahrhundertbuch der Gottscheer(σελ. 181–197). Klagenfurt: Leustik.]

* Γραντζόν: Ίσως από το πρωτοσλαβικό *granica «σύνορο». [πηγή: smerdaleos]

* Στανούλα Μέγαν και Αγγράμαδες

* Καρατζάς: το ζαρκάδι (τουρκικά: karaca)

* Λοτσάνικο : επίθετο «Λο[ν]τσάνικο» κρύβεται το πρωτοσλαβικό εθνικό *Lǫčane «Λιβαδίτες/Κοιλαδίτες» (PSlav *lǫk-a «λιβάδι, κοίλωμα που μαζεύει νερό» + *-jane «-ίτες»), πρβ σρβ/κρ. Lučane/Lučani, πολ. Łączany, τσεχ. Lučany κλπ [πηγή: smerdaleos]

* Πιάβιτσα : Βλ. σρβ./κρ. pijavica και το τοπωνύμιο Pjavice της Σλοβενίας. Ο πρωτοσλαβικός όρος *pьjavica/*pьjavъka σημαίνει «βδέλλα» και «ρουφήχτρα» (νερού). [πηγή: smerdaleos]

* ρέμα το [réma] Ο48 : μικρός χείμαρρος με ανώμαλη κοίτη και ορμητική ροή·

* Λέσκα: Πίσω από τα εν Ελλάδι τοπωνύμια Λέσκα ή Λιάσκα (ή Λιασκοβέτσι κλπ.) κρύβεται ο πρωτοσλαβικός όρος *lěska «φουντούκι». Ο ίδιος όρος κρύβεται πίσω από το τοπωνύμιο «Λεστινίτσα» της ταινίας Η κυρά μας η μαμή (PSlav *Lěšč-ĭnica > νοτιοσλαβ. Lešnica «Φουντουκότοπος»). Παρεμφερή τοπωνύμια είναι τα Leskovica, Leskovec/Leskovac, Leskovik κλπ. [πηγή: smerdaleos]

* Σλίπιστον : Πίσω από το επίθημα -ιστον πολύ πιθανόν κρύβεται το πρωτοσλαβικό ουδέτερο επίθημα *-išče > -ište, το θέμα Σλιπ- ?. Θυμίζει το ρωσικό τοπωνύμιο Stolb-išče που είναι παράγωγο του πρωτοσλαβικού όρου *stŭlbŭ/stŭlpŭ «στύλος, πύργος» (πρβ. OCS stlŭpĭnikŭ > ρωσ. stolpnik «στυλίτης»). [πηγή: smerdaleos]

* Καμένα (δίκαια Ξηροποτάμου, ο Θεοδωρίδης το αναφέρει ως χωρίον το οποίο βορειότερα είχαν σιδηροακυσείαν και κατοίκους "καλυβίτες", πιθανολογεί δε ότι είναι το μετόχι Οζολιμνου Καταμονή στα Δεβελίκεια. Πιθανώς από το παλιό σλαβικό όνομα Kamenica «Πέτρινος (ποταμός)» (PSlav *kamy/kamen- «πέτρα» + *-ica) διατηρήθηκε στην εγχώρια και τις γειτονικές σλαβικές γλώσσες: άνω σορβικό Kamjenica (rěka), τσεχικό Kamenice (řeka) κλπ.

* Αγραμάδες Το Ιστορικό λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών γράφει « Η αγραμαδα στο Παγγαίο και την Χαλκιδική, εκ του Ενετικού agramam = κροσσωτόν Σημαίνει στο Παγγαίο περίβολος αγρού, κήπου, οικία κλπ ενώ στην Χαλκιδική = σωρός μικρών λίθων.»
Στο Βουλγάρικο ετυμολογικό λεξικό αναφέρεται « grămadă = μεγάλος σωρός αλλά και φραγμένο μέρος σε ποτάμια, όπου τον χειμώνα ψαρεύουν. Συναντάται και ως Τοπωνύμιο. Η λέξη υπάρχει σε όλες τις σλαβικές γλώσσες και στα ρουμάνια, αλβανικά και ελληνικά». "
https://www.palaiochori.gr/2018/03/blog-post_67.html?fbclid=IwAR0YJ34_WfjjgEW_tW3jXEmh-FP7JUBXKOtlbc0lLVdtI4kjgG-pgfJWh_o

Καστέλλι/Περιοχή ως Χωρούδα στα ΒόρειοΑνατολικά των Σκουριών Κοντός + Γραικός (δλδ Μουζάς), «Γραικοί» εννοούνται οι («βυζαντινοί») Ρωμαίοι {smerdaleos}

/*/

4. Το χωριό «του Κοντογρίκου

Βορείως της Ιερισσού αναφέρεται ένα χωριό «τοῦ Κοντογρίκου». Το όνομα του χωριού είναι υβριδικό επώνυμο-παρατσούκλι στην γενική (ὁ Κοντόγρικος > τοῦ Κοντογρίκου) που έχει σχηματιστεί με το ελληνικό επίθετος «κοντός» και το σλαβικό εξώνυμο grĭkŭ = «Γραικός» (= ελληνόφωνος).
Με άλλα λόγια, ο «Κοντόγρικος» ήταν κάποιος κοντός ελληνόφωνος που ζούσε σε δίγλωσσο περιβάλλον, απ΄όπου απέκτησε το υβριδικό παρατσούκλι «κοντός Γρικός» (βλ. ΓΡΙΚΟΙ, ΓΡΙΚΙΣΤΙ στην πρωτοβουλγαρική επιγραφή Τσαταλάρ). Διαβάστε/ακούστε εδώ τον Franco Crevatin για το πως προκύπτουν αυτά τα παρατσούκλια.